Raport ONZ: ćwierć miliarda ludzi na świecie głoduje

Z raportu wynika, że w samej tylko w Demokratycznej Republice Konga 26,4 mln osób ma trudności z zaspokojeniem zapotrzebowania na kalorie lub jest zagrożonych ostrym niedożywieniem. W Etiopii 23,6 mln cierpi z powodu ostrego niedożywienia. Wraz z Afganistanem, Nigerią i Jemenem, w tych pięciu krajach żyje 40 procent głodujących na świecie.

Głód osiąga katastrofalne rozmiary dotykając 214 000 osób w Somalii, 87 000 w Sudanie Południowym, 31 000 w Jemenie i 20 300 w Afganistanie. Kolejnym tysiącom osób zagraża śmierć głodowa na Haiti, w Nigerii i Burkina Faso.

Jako główne czynniki wywołujące kryzysy raport wymienił konflikty i niepewne sytuacje w zakresie bezpieczeństwa, wstrząsy gospodarcze oraz ekstremalne zjawiska pogodowe. Czynniki te są ze sobą powiązane i wzajemnie się wzmacniają. W przypadku sytuacji w 2022 roku badacze uwzględnili również społeczno-gospodarcze konsekwencje pandemii koronawirusa, skutki wojny na Ukrainie oraz powtarzające się susze i ekstremalne zjawiska pogodowe.

Z raportu wynika, że motorem, ale również konsekwencją braku bezpieczeństwa żywnościowego, są wypędzenia. W 2022 roku wzrosła również liczba uchodźców, którzy stracili swoje domy i środki do życia.

Zobacz też: Wojna znaczy głód

Doroczny raport Globalnej Sieci Przeciw Kryzysom Żywnościowym jest tworzony przez międzynarodowy sojusz, który działa na rzecz wyeliminowania przyczyn skrajnego głodu. W skład komitetu kierującego inicjatywą wchodzą przedstawiciele Organizacji ds. Wyżywienia i Rolnictwa (FAO) oraz Światowego Programu Żywnościowego (WFP) z siedzibą w Rzymie, a także Międzynarodowego Instytutu Badawczego Polityki Żywnościowej w Waszyngtonie.

„Fakt, że w świecie obfitości już piąty rok z rzędu wzrasta głód na świecie, jest plamą na honorze naszego człowieczeństwa, skomentowała Lisa Korte z niemieckiej sekcji organizacji na rzecz rozwoju „Oxfam”. Podkreśliła, że istnieje potrzeba fundamentalnej zmiany systemu gospodarczego. Mieszkańcy znajdujących się w trudnej sytuacji ekonomicznej krajów globalnego Południa muszą otrzymać odpowiednie wsparcie w przezwyciężaniu kryzysu klimatycznego. Sprawcy, czyli „kraje uprzemysłowione, korporacje i superbogaci” mają obowiązek zastosować się do powtarzanych przez ONZ wezwań o finansowanie.