No cóż, ja rozumiem, że na pielgrzymce kobiety pozostają kobietami. Ale to nie makijaż czyni je kobietami.

Co do dbania o siebie, to jak już wspomniałam należy ograniczyć się do minimum, czyli szybki prysznic, umycie włosów, dezodorant, krem z filtrem. Tym bardziej, że na kąpiel są czasem tylko 3-4 minuty, ponieważ z miłości do sióstr i braci należy zagęszczać ruchy, bo oni oczekujący pod drzwiami, też chcą zdążyć umyć się przed Apelem Jasnogórskim i przed kolacją. Co do sal koedukacyjnych, to szanowna pani może mi powie, jak ulokować prawie 1000 osób w jednej małej wiejskiej szkółce lub remizie strażackiej, gdzie nie jest tylko jedno pomieszczenie? Żelazny podział na męskie i żeńskie pola namiotowe jest może wykonalny jak w pielgrzymce bierze udział do 20 osób, ale nie przy dużej ilości prawie 1000 osób. gdzie podział następuje raczej wg.grup (czerwona razem, zielona razem). Rano pobudka jest wg. grup, a nie płci, budzi nas ksiądz przewodnik, żeby nie było sytuacji, że rozdzwoni się prawie 1000 budzików. Chodziłam na pielgrzymki, gdzie na jednym podwórku były namioty i żeńskie i męskie, gdyż tak się składa, że gospodarze mają zazwyczaj po jednym podwórku. Jakoś śpiąc i przebierając się w swoim namiocie nie odczuwałam dyskomfortu, że 5 metrów dalej jest namiot braci. Podobnie chodząc na pielgrzymki, gdzie spania w namiotach już nie było, ale spaliśmy na salach gimnastycznych, remizach strażackich, szkolnych salach itp. i byli z nami księża, jakoś nie odczuwałam dyskomfortu podczas przebierania się. To wszystko kwestia zorganizowania się, jak łazienka zajęta i przebrać się nie można, to wystarczy schować się głębiej do śpiwora o przebrać się w śpiworze, nikt nie zobaczy, tego czego zobaczyć nie powinien. Nie przesadzajmy. Chyba, że pani autorka ma jakieś fobie...

Ja tez byłam na kilku pielgrzymkach, odrobina makijazu nie powinna być problemem, chcesz maluj się, nie chcesz nie maluj, ta kwestia nie powinna podlegać dyskusji, ja też robiłam lekki makijaż, a co do noclegów również zgadzam się z przedmowczynia, nie możemy iść na kompromisy w tak ważnej kwestii jak czystość, wiec osobny nocleg kobiet i mężczyzn powinien być podstawą. Znam Kapłanów, którzy nigdy nie biorą nawet pod uwagę koedukacyjnych noclegów i ci są dla mnie odniesieniem. Poczytajcie, co świeci mówią otej kwestii, mnóstwo niestety!!! Kapłanów idzie prosto do piekła, również przez grzechy nieczyste. Dobrowolne wystawianie sie na okaje do grzechu lekkiego jest grzechem lekkim, a do grzechu ciężkiego jest grzechem ciężkim. My Katolicy tak łatwo idziemy na kompromisy...

Magda nic nie stoi na przeszkodzie żebyś szla ze swoimi pielgrzymkami. WAPM nie jest obowiązkowy.

A niby kiedy rozmawiać z bratem, siostrą jak nie w czasie do tego wyznaczonym podczas drogi? Nie wiem na jakie pielgrzymki chodziłaś, ale chyba na inne. Rano nie ma kiedy porozmawiać, bo jest pobudka między 4 a 5 rano, raz nawet o 3:30, następnie szybkie pakowanie, Msza św., śniadanie też szybkie, wymarsz, czas na rozmowy tylko na postojach, gdzie pół postoju niekiedy stoi się w kolejce do toitoja (WC). A drugie pół, jest jakiś posiłek, podczas posiłku niezdrowo jest rozmawiać, można się zakrztusić. Wieczorem, po przyjściu na miejsce, każdy jest już zmęczony, szykuje miejsce do spania,szybkie mycie, wspólna kolacja, Apel Jasnogórski, i od 22:00 cisza nocna. Oczywiście służba medyczna, zaopatruje bąble na nogach i udziela innego rodzaju pomocy, służba kwatermistrzowska również idzie się myć i jeść często dopiero wtedy kiedy inni już śpią, bo wcześniej trzeba było dowieźć pieczywo i inne produkty spożywcze. Co do piosenek, to na pielgrzymce jest bardzo zróżnicowany przedział wiekowy uczestników, stąd piosenki muszą być tak dobrane, żeby każda grupa wiekowa znalazła coś dla siebie, i tak zazwyczaj jest. Co do instrumentów muzycznych, to nie przeszkadzają a pomagają. A może spójrz inaczej na służbę muzyczną, Tobie jest ciężko z jednym plecaczkiem, a gitara lekka też nie jest... A do tego maszerowanie, i jednoczesne granie i śpiewanie w upale, kiedy w gardle zasycha, też jest trudniejsze, ale przy tym lepiej się idzie pozostałym. Kiedyś w mojej grupie chodził brat z wielkim bębnem, brał go na trasę najczęściej w takich momentach, kiedy z powodu upału każdemu już się gorzej szło, w rytm uderzeń bębna i pieśni, łatwiej było zrobić kolejny krok. A on dla nas dźwigał ten bęben. I jak podejrzewam, ma pani jakieś zranienie, bo ciągle o tej koedukacji... Przecież nie śpimy tam nago, ani w frywolnych koronkowych koszulkach, tylko w dresach, spodenkach, t-shirtach. Więc nie bardzo rozumiem co to pani przeszkadza, jeśli czasami się inaczej nie da, bo wioska mała, ludzie o wielkim sercu i goszczą na miarę swoich skromnych możliwości. Grzechem jest wybrzydzanie. Zapraszam do współorganizowania. Bo na razie to mam wrażenie, że była pani tylko raz i już koncert życzeń. A przecież w każdym regulaminie pielgrzymki jest napisane, że ma ona charakter religijno-pokutny.

Tak się składa, że często byłam jedynym medykiem na grupę ponad 100 osób, i kiedy na postojach wszyscy mieli czas na rozmowy, to ja biegałam od jednego potrzebującego do drugiego, a wieczorami chodziłam spać jako ostatnia. Większość sióstr i braci już spała, a ja do późnych godzin nocnych, czasem nawet prawie do północy opatrywałam stopy i wydawałam leki na asfaltówkę. Czasem zdarzało się, że nawet nie umyłam się, bo zaraz po przyjściu na nocleg trzeba było jechać z kimś do szpitala(mieliśmy kiedyś siostrę, która zwichnęła nogę). Ale jakoś to przeżyłam, bez narzekania na niedogodności i trudne warunki. W takim przypadku albo się rozmawia, albo przebija bąble i opatruje stopy, z wydawaniem leków też trzeba uważać i skupić się, żeby komuś nie zaszkodzić... Zapraszam siostrzyczkę do służby medycznej, zobaczymy czy będziesz miała czas na wieczorne rozmowy... Owszem zawsze można nie przyznać się do swojego fachu i nich inni się męczą w służbie medycznej, ale ja tak nie potrafię... Jak ktoś potrzebuje pomocy to nie umiem odmówić pomocy, zwłaszcza nie pielgrzymce.

I jeszcze słówko na temat koedukacji. To może na postojach tez powinno być panie na lewo, panowie na prawo. Bo przecież na każdym postoju, zmęczeni pielgrzymi zwyczajnie kładą się na matach itp. często koedukacyjnie gdzie popadnie. Może to też jest niewłaściwe i sieje zgorszenie pani Magdaleny?

Nie wiem czy uda mi się odpowiedzieć na Pani prośbę, gdyż jednak cały tekst wywarł na mnie, niestety negatywne wrażenie... Ogólnie chodzi mi o takie roszczeniowe podejście, że tak to ujmę. Osobiście staram się nie wymagać zbyt wiele od pielgrzymki, bo to pielgrzymka (gdyby to były jakieś rekolekcje zamknięte w ekskluzywnym ośrodku to trochę co innego) i po prostu dostosowuję się do warunków na niej panujących.
I jak grupa, z którą idę lubi okrzyki i to ze skakaniem, to krzyczę i skaczę; jak śpiewa infantylne piosenki to ja też je śpiewam; jak nocleg jest koedukacyjny, to się dostosowuję do warunków; jak ktoś opowiada o tym jak go zachwyciły kwiatki, to staram się coś z tego wyciągnąć dla siebie; a jak są osoby "uprzywilejowane", które np. mogą korzystać z prysznica, to na nich nie patrzę, tylko zajmuję się organizacją własnego mycia, w jakich Bóg da warunkach :) (to były te konkrety, o które Pani prosiła - przynajmniej te, o których jeszcze pamiętam).
I choć coś mi się może nie podobać, to zachowuję to dla siebie i mam nadzieję, ćwiczę się w ten sposób w różnych cnotach :)