Trybunał miłosierdzia

Czy jest związek między Sakramentem Pokuty, Rokiem Wiary i nową ewangelizacją?
- W mojej opinii istnieje. Tegoroczny kurs bowiem pięknie wpisuje się w obchody Roku Wiary i ma miejsce kilka miesięcy po zakończeniu XIII Zwyczajnego Zgromadzenia Ogólnego Synodu Biskupów nt. „Nowa ewangelizacja dla przekazu wiary chrześcijańskiej”. Ojcowie synodalni słusznie podkreślili, że nowa ewangelizacja rozpoczyna się od konfesjonału. Rozpoczyna się więc od tajemniczego spotkania między niezaspokojonym pragnieniem człowieka, będącym w nim znakiem Stwórczej Tajemnicy, a miłosierdziem Boga — jedyną właściwą odpowiedzią na ludzką potrzebę nieskończoności.
Jeżeli tym będzie sprawowanie Sakramentu Pojednania, jeżeli wierni rzeczywiście będą doświadczać w nim owego miłosierdzia, którym obdarzył nas Jezus z Nazaretu, Chrystus Pan, wówczas sami staną się wiarygodnymi świadkami owej świętości, która jest celem nowej ewangelizacji.
Musimy pamiętać, że Sakrament Pokuty odradza i uzdrawia człowieka od wewnątrz, bowiem pomaga mu spojrzeć na siebie w prawdzie i uwierzyć, że jest umiłowanym dzieckiem Ojca bogatego w miłosierdzie, który jest zawsze gotowy ofiarować mu przebaczenie i pokój serca.

Jakie przełożenie ma kurs na działalność duszpasterską księży?
- Coroczny kurs cieszy się dużym zainteresowaniem. Zatem winien mieć potem przełożenie na działalność duszpasterską kapłanów. Jest naszym pragnieniem, by kapłani byli dobrze uformowani pod wieloma aspektami, by coraz bardziej i coraz chętniej angażowali się w sprawowanie Sakramentu Pokuty, by poprzez ich nauczanie, głoszenie Słowa Bożego, przykład ich życia wierni także dostrzegli potrzebę odkrycia tegoż sakramentu jako uprzywilejowanej drogi nowej ewangelizacji. Inaczej mówiąc, coraz bardziej dostrzega się dziś w życiu Kościoła, że trzeba nam odkryć niejako na nowo, zwłaszcza w Europie zachodniej, konfesjonał jako miejsce uprzywilejowane dla nowej ewangelizacji, dla przekazu wiary chrześcijańskiej i zdrowej doktryny. Świadomość, że Bóg jest Miłością i że Jego Miłość jest większa od naszego grzechu, jest światłem nadziei dla świata. Bóg bowiem, jak czytamy na kartach Ewangelii, nie chce śmierci grzesznika, lecz chce, aby się nawrócił i miał życie, i to w obfitości. Większa bowiem radość w Królestwie Bożym z jednego, który się nawraca, niż z 99 sprawiedliwych.