W Tuchowie już świętują

Ikona Matki Bożej Nieustającej Pomocy posiada także własne miejsca w ołtarzach, na których jest czczona przez pobożność ludową, zwłaszcza podczas misji, nowenn, litanii oraz różnych zgromadzeń ewangelizacyjnych i wspólnot chrześcijańskich. Należy także pamiętać o wpływie, jaki wywarła na rozwój kultu ikony pobożność maryjna św. Alfonsa, zwłaszcza poprzez Zgromadzenie oraz Bractwa i Arcybractwa ustanowione pod wezwaniem Matki Bożej Nieustającej Pomocy i św. Alfonsa Marii de Liguori – podkreślił O. Ferrero. Całość konferencji ubogacała przygotowana wystawa, będąca historią rozwoju ikony i kultu nabożeństwa do Matki Bożej Nieustającej Pomocy. Wygłoszony referat przetłumaczył na język polski O. Marek Raczkiewicz CSsR. O odnowie nabożeństwa do Matki Bożej Nieustającej Pomocy mówił natomiast o. Stanisław Madeja – wykładowca miejscowego Seminarium Redemptorystów On też przewodniczył uroczystym Nieszporom. Magister nowicjatu redemptorystów przypomniał, że pierwsza Nowenna Nieustanna została odprawiona po raz pierwszy w 1922 roku w kościele redemptorystów św. Alfonsa w Saint Louis w Stanach Zjednoczonych. Nabożeństwo to nazwano najpierw Novendialia, od dzisiejszą nazwę nosi od 1927 roku. Pierwsza Nowenna Nieustanna na ziemiach polskich została odprawiona 23 stycznia 1951 roku w Gliwicach w kościele redemptorystów pw. Św. Krzyża. W Tuchowie po raz pierwszy miała miejsce 6 stycznia 1954 r. O. Stanisław przypomniał, że Sobór Watykański II w „Konstytucji o liturgii” wytyczył kierunki reformy kultu Kościoła, stwierdzając, że liturgia jest szczytem i źródłem chrześcijańskiego życia. Życie duchowe wiernych nie ogranicza się jednak do udziału w samej liturgii i dlatego Kościół poleca udział również w nabożeństwach ludu chrześcijańskiego. Odnowa Nowenny przygotowana przez Komisję Liturgiczną przy Zarządzie Prowincjalnym Redemptorystów oparta została o dokumenty Soboru Watykańskiego II oraz o „Dyrektorium o pobożności ludowej i liturgii”. Nabożeństwo winno być spotkaniem z Chrystusem Zbawicielem. Ma mieć charakter trynitarny, chrystologiczny, pneumatologiczny i eklezjalny. O. Madeja przedstawił też strukturę odnowionej Nowenny: Obrzędy wstępne – śpiew, zmodyfikowana Modlitwa rzymska, pieśń; Czytanie Słowa Bożego – czytanie, psalm, kazanie, wezwania dziękczynne (odczytywane podziękowania ludzi oraz wezwania wspólne i pieśń dziękczynna), wezwania błagalne (odczytywane podziękowania ludzi oraz wezwania wspólne i inwokacja „Matko Pomocy Nieustającej”). Wezwania dziękczynne i błagalne kończy modlitwa Pańska wraz z embolizmem, czyli modlitwą, na wzór jutrzni lub nieszporów. Na zakończenie, jeśli nabożeństwu przewodniczył kapłan lub diakon, udziela się błogosławieństwa i śpiewa pieśń. Jeśli po nabożeństwie ma miejsce celebracja Mszy świętej pieśń ta może być śpiewem na wejście. Nie można jednak łączyć Nowenny Nieustannej z Mszą świętą. Dzień zakończył koncert organowy prof. Juliana Gembalskiego.