Audiencja generalna: Bóg ostoją ufności Izraela

Również prorok Izajasz potwierdza, że usłyszał z ust Boga te słowa, przeznaczone dla wiernych: Oto Ja kładę na Syjonie kamień, kamień dobrany, węgielny, cenny, do fundamentów założony. Kto uwierzy, nie potknie się" (28, 16). 2. Ale, mówi dalej Psalmista, ufność wierzącego zyskuje dalsze wsparcie: Pan jakby otoczył w obronie swój lud, właśnie jak góry otaczające Jerozolimę, czyniąc z niej miasto umocnione naturalnymi bastionami (por. Ps 125 [124], 2). W proroctwie Zachariasza Bóg mówi o Jerozolimie: "Ja będę dokoła niej murem ognistym - wyrocznia Pana - a chwała moja zamieszka pośród niej" (2, 9). W tej atmosferze radykalnego zaufania Psalmista zapewnia "sprawiedliwych". Ich sytuacja sama przez się może budzić zatroskanie z powodu potęgi bezbożnych, którzy chcą narzucić swe panowanie. Byłaby to także pokusa dla sprawiedliwych stania się wspólnikami zła, aby uniknąć poważnych niedogodności, ale Pan chroni ich przed uciskiem: "Bo nie zaciąży bezbożne berło nad losem sprawiedliwych" (Ps 125 [124], 3); jednocześnie ustrzeże On ich od pokusy "wyciągania rąk ku nieprawości" (tamże). Psalm wlewa więc w duszę głęboką ufność. Pomaga z całą mocą stawiać czoła trudnym sytuacjom, gdy do zewnętrznego kryzysu izolacji, ironii, lekceważenia w kontaktach ludzi wierzących dochodzi jeszcze kryzys wewnętrzny, wywołany przez zniechęcenie, mierność i zmęczenie. 3. Zakończenie Psalmu zawiera prośbę o dobro, skierowaną do Pana, aby sprzyjał "dobrym" i "prawego serca" (por. w. 4) oraz życzenie klęski dla tych, "co schodzą na kręte swe drogi" (w. 5). Z jednej strony Psalmista prosi, aby Pan objawił się jako kochający ojciec wobec sprawiedliwych i wiernych, którzy wysoko dzierżą pochodnię prawego życia i czystego sumienia. Z drugiej strony oczekuje się, że objawi się On jako sędzia sprawiedliwy tym, którzy kroczyli krętą drogą zła, których ostatecznym przeznaczeniem jest śmierć. Psalm jest przypieczętowany tradycyjnym pozdrowieniem "szalom" - "pokój nad Izraelem", pozdrowieniem, zharmonizowanym w sposób niepełny ze słowem "nad Jeruszalajim", nad Jeruzalem (por. w. 2), miastem symbolizującym pokój i świętość. Jest to pozdrowienie, które staje się życzeniem nadziei. Możemy objaśnić je słowami św. Pawła: "Na wszystkich tych, którzy się tej zasady trzymać będą, i na Izraela Bożego [niech zstąpi] pokój i miłosierdzie" (Ga 6,16). 4. W swoim komentarzu do tego Psalmu św. Augustyn przeciwstawia tych "co schodzą na kręte swe drogi", tym, którzy są "prawego serca i nie oddalają się od Boga". Jeśli pierwsi zaliczeni zostaną "w poczet złoczyńców", jaki los czeka ludzi "prawego serca"? W nadziei, że on sam wraz ze swymi słuchaczami, podzieli szczęśliwy los tych drugich, biskup Hippony pyta sam siebie: "Co posiądziemy? Jakie będzie nasze dziedzictwo? Jaka ojczyzna? Jakie będzie jej imię?" I sam odpowiada, wskazując to imię: "Pokój. Z życzeniem pokoju was pozdrawiamy; pokój wam zwiastujemy; pokój przyniosą góry, a podczas gdy nad wzgórzami rozciągnie się sprawiedliwość" (por. Ps 72 [71], 3). Teraz naszym pokojem jest Chrystus: «On bowiem jest naszym pokojem» (Ef 2,14)" (Esposizioni sui Salmi, IV, Nuova Biblioteca Agostiniana, XXVIII, Roma 1977, s. 105). Św. Augustyn kończy wezwaniem, które jest jednocześnie także życzeniem: "Jesteśmy Izraelem Boga i trzymajmy się ściśle pokoju, ponieważ Jeruzalem oznacza wizję pokoju a my jesteśmy Izraelem: tym Izraelem, nad którym rozciąga się pokój" (tamże, s. 107).