Trzebnica: Odpust ku czci św. Jadwigi

Uroczystości nawiązują do ważnych i doniosłych rocznic bogatego dziedzictwa Kościoła na Dolnym Śląsku. 75 lat Metropolii Wrocławskiej Licząca ponad 1000 lat diecezja wrocławska, związana z metropolią gnieźnieńską do 1821 r., została w 1930 r. podniesiona do rangi metropolii. Wcześniej, przez 110 lat diecezja wrocławska była bezpośrednio podporządkowana Stolicy Apostolskiej i należała pod względem terytorialnym, obok Paderbornu, do największych kościelnych jednostek administracyjnych w Niemczech. Po I wojnie światowej decyzją Rady Ambasadorów z 21 X 1921 r. przyłączono do Polski obszar Górnego Śląska, na którym utworzona została Administracja Apostolska, a w 1925 r. diecezja katowicka. Podległa biskupstwu wrocławskiemu od 1821 r. Delegatura w Berlinie, również oczekiwała na ostateczne uregulowanie statusu prawnego. Następstwem podpisanego konkordatu między Stolicą Apostolską a Prusami w Berlinie 14 VI 1929 r., ratyfikowanego 13 VIII 1929 r., była podjęta dokładnie rok później, decyzja papieża Piusa XI, ustanawiającą nowy porządek kościelny w państwie pruskim. Bulla papieska „Pastoralis Officii Nostri” z 13 VIII 1930 r. podnosi biskupstwo wrocławskie do rangi metropolii, do której przynależą biskupstwa: warmińskie, berlińskie i Prałatura w Pile. W ten sposób powstała Wrocławska Prowincja Kościelna, a jej pierwszym metropolitą został arcybiskup, kardynał Adolf Bertram (zm. 6 VII 1945 r.). W 1972 r. Papież Paweł VI ponownie powołał do istnienia Polską Metropolię Wrocławską, powierzając ją pieczy ks. abpa Bolesława Kominka, którego w następnym roku powołał do kolegium kardynalskiego. 60 lat Polskiej Administracji Kościelnej na Ziemiach Zachodnich i Północnych W wyniku decyzji poczdamskich kard. August Hlond, w oparciu o szerokie uprawnienia otrzymane od papieża Piusa XII, przystąpił w lecie 1945 r. do tworzenia na tzw. Ziemiach Odzyskanych polskiej administracji kościelnej. Z archidiecezji wrocławskiej wyodrębniono cztery kościelne jednostki administracyjne ze stolicami we Wrocławiu, Opolu, Gorzowie Wlkp. i Görlitz. Mianowany w dniu 15 VIII 1945 r. administratorem apostolskim we Wrocławiu, ks. dr Karol Milik, objął rządy 1 września, a w uroczystość św. Jadwigi, w niedzielę 14 X 1945 r., odbył oficjalnie w Trzebnicy ingres. Od grobu Patronki Śląska wyruszył na siejbę Ziemi Dolnośląskiej. Przystąpiono wtedy do odbudowy katedry i Seminarium Duchownego we Wrocławiu. Rosła z czasem liczba kapłanów i osób zakonnych pracujących na terenie archidiecezji wrocławskiej. Bilans pracy duszpasterskiej z okazji 20, a potem 25 – lecia polskiej administracji kościelnej na Ziemiach Zachodnich i Północnych świadczył o wielu osiągnięciach i pewnej stabilizacji. Pełna normalizacja administracji kościelnej nastąpiła w 1972 r. 40 lat po ukazaniu się Orędzia Pojednania i Pokoju Orędzie przekazane przez biskupów polskich w Rzymie w dniu 18 XI 1965 r. niemieckim braciom w urzędzie pasterskim oraz ich odpowiedź z 5 grudnia tegoż roku, nazwano aktem pionierskim w budowaniu wzajemnych stosunków między obydwoma narodami. Dokument polskich biskupów świadczył o dalekowzrocznej polityce Hierarchów. Obydwa listy wyrosły z klimatu Soboru Watykańskiego II, wzywającego do przebaczenia i pojednania. To historyczne wydarzenie miało wówczas po obu stronach więcej przeciwników niż zwolenników. Gdy czas ostudził emocje, dziś z uznaniem mówimy o tych, którzy po zakończeniu II wojny światowej z odwagą głosili Chrystusową naukę o miłości przebaczającej i konieczności pokuty. Z szacunkiem przyjmowane były w Polsce i w Niemczech wypowiedzi na temat pojednania. Wiele razy odwoływano się do świadectwa życia i działalności św. Jadwigi, która jako orędowniczka wzajemnego zrozumienia i Patronka Pojednania, łączy ze sobą naród niemiecki i naród polski.