Katolicka Agencja Informacyjna opublikowała raport o zbrodniczych działaniach wobec Kościoła tzw. Grupy „D" Ministerstwa Spraw Wewnętrznych PRL. W raporcie znalazły się nazwiska 70. funkcjonariuszy SB, którzy zajmowali się systemowym niszczeniem Kościoła w Polsce. Autorem publikacji jest dziennikarz KAI Bogumił Łoziński.
Zabójstwo ks. Popiełuszki nie osłabiło antykościelnych działań służb bezpieczeństwa, wkrótce po nim minister spraw wewnętrznych gen. Czesław Kiszczak wydał zarządzenie w sprawie zakresu działań departamentu IV MSW, które przewidywało kontynuowanie ofensywy operacyjnej wobec Kościoła. Działalność ta była prowadzona niemalże do ostatnich chwil PRL, jeszcze w 1988 r., w związku z obchodami 1000-lecia chrztu Rusi i Ukrainy, SB prowadziła intensywną pracę operacyjną w środowiskach Kościoła greckokatolickiego, rzymskokatolickiego i prawosławnego, a marcu 1989 r. planowała kolejne werbunki agentury wśród Świadków Jehowy. Oddzielny podrozdział "Informacji..." stanowi raport o kontaktach funkcjonariuszy Departamentu IV MSW ze służbami specjalnymi innych krajów. Wynika z niego m.in., że pracownicy Grupy "D" w okresie od 1971 do 1987 r. aż 25 razy oficjalnie wyjeżdżali do ZSRR, a pracownicy KGB gościli w Departamencie IV MSW 4 razy. Szczególnie interesujące są wyjazdy twórcy Grupy "D" Konrada Straszewskiego, który w listopadzie 1975 r. pojechał wraz z 3 współpracownikami do Moskwy, w celu podpisania wspólnego planu przedsięwzięć operacyjnych Zarządu V KGB i Departamentu IV MSW w zakresie zwalczania Kościoła rzymskokatolickiego oraz rozpracowywania Watykanu. Choć nie wiadomo dokładnie na czym miały polegać te działania operacyjne, warto zwrócić uwagę, że nasiliły się one po wyborze K. Wojtyły na Papieża. K. Straszewski był np. w ZSRR w kwietniu 1980 r. Być może szczegóły tych kontaktów ujawni śledztwo w sprawie udziału służb bezpieczeństwa PRL w zamachu na Jana Pawła II, które wszczął pion śledczy Instytutu Pamięci Narodowej w Katowicach 12 czerwca 2006 r. Historyk Marek Lasota z krakowskiego oddziału Instytutu Pamięci Narodowej, który zajmuje się m.in. działaniami służb bezpieczeństwa PRL, a więc także komórek "D", wobec Karola Wojtyły w rozmowie z KAI wyraził opinię, że materiał archiwalny znajdujący się w IPN zawiera przesłanki wskazujące na związki między zamachem na Jana Pawła II z 13 maja 1981 r. a PRL-owskim Departamentem IV MSW i podległymi mu strukturami. Pracownicy Grupy "D" W samodzielnej Grupie "D", a później Wydziale VI w centrali w Warszawie pracowało w różnych okresach ok. 30 osób, w całym kraju liczba ta była znacznie większa bowiem działania "D" w terenie wykonywali funkcjonariusze SB w wydziałach IV komend wojewódzkich MO. Grupę "D" utworzył Konrad Straszewski, jej pierwszym kierownikiem był Zenon Płatek; kolejnymi Tadeusz Grunwald, pełniący obowiązki naczelnika do sierpnia 1982 r.; jego następcą został Grzegorz Piotrowski, który pracował na tym stanowisku do lutego 1983 r.; zastąpił go Wiesław Fenicki, lecz z uwagi na stan zdrowia jego obowiązki pełnił często Waldemar Pełka. 10 maja 1984 r. naczelnikiem został mianowany Romuald Będziak, ostatnim szefem Grupy "D" był Robert Szczepański. Pracownikami Samodzielnej Grupy "D" lub Wydziału VI przez różne okresy byli: Bogdan Karlicki od lipca 1980 r. z-ca naczelnika Wydziału VI, poprzednio pełnił obowiązki z-cy naczelnika Wydziału I, gdzie był odpowiedzialny za prowadzenie działań dezintegracyjnych realizowanych przez ten Wydział. Od połowy lat 70-tych rozpoczął prace nad wydawaniem pisma o nazwie "Ancora", które redagowane było pod ścisłą kontrolą Departamentu IV. Pismo to ukazywało się do maja 1983 r. Osobami współpracującymi przy wydawaniu "Ancory" byli: Zbigniew Miściorak i Emil Stafiej.
W niektórych przypadkach pracownik może odmówić pracy w święta.
Poinformował o tym dyrektor Biura Prasowego Stolicy Apostolskiej, Matteo Bruni.