Nasz Dziennik atakuje dziennikarkę

Jeszcze ciekawszy jest fragment, w którym czytamy: "W ciągu następnych czterech lat nie ma żadnych śladów kontaktów z aparatem bezpieczeństwa. Do ponownego ich nawiązania doszło w sierpniu 1960 r. Ks. Czajkowski, wyświęcony w 1958 r., był wówczas studentem KUL. Starał się o uzyskanie paszportu, aby wyjechać na studia do Włoch, dokąd skierował go biskup wrocławski Bolesław Kominek. SB postanowiło wykorzystać ten moment. Esbecy posłużyli się szantażem. 'Wedle dzisiejszej relacji ks. Czajkowskiego to drobne wydarzenie‚ które stało się przedmiotem szantażu - na skutek groźby kompromitacji‚ jaką wmówił mu funkcjonariusz - urosło do rangi wiszącego nad nim 'miecza Damoklesa' i stało się powodem jego uległości wobec SB' - napisali autorzy 'Więzi'. Z raportów wynika też, że ks. Czajkowskiemu bardzo zależało na wyjeździe do Rzymu. Esbecy uzależniali pomoc w uzyskaniu paszportu od tego, na ile będzie z nimi szczery". W dalszej części artykułu autorka stwierdza m. in.: "(...) Według esbeka Mrozowicza w grudniu 1960 r. wręczył on ks. Czajkowskiemu 2000 zł. Informacje o przekazywaniu pieniędzy (także w dolarach) i prezentów pojawiają się w materiałach kilkakrotnie". Natychmiast jednak publicystka podkreśliła: "Ks. Czajkowski stanowczo zaprzeczył‚ że brał pieniądze od funkcjonariuszy SB. W jego teczkach nie zachowały się żadne pokwitowania". Ton, w jakim Ewa Czaczkowska pisała o sprawie ks. Czajkowskiego, jest o wiele łagodniejszy niż ton jej dzisiejszych wypowiedzi na temat ks. abp. Stanisława Wielgusa. Jest to tym bardziej ciekawe, że licząca blisko 900 stron akt dokumentacja współpracy ks. Czajkowskiego z SB nie budzi wątpliwości, w odróżnieniu od niespełna 60 stron budzących wiele wątpliwości akt ks. Wielgusa. Warto przypomnieć jeszcze jeden fragment, w którym Ewa Czaczkowska, powołując się na dotyczącą współpracy ks. Czajkowskiego publikację miesięcznika "Więź", podkreśliła: "Autorzy nie wykluczają, że do teczki 'Jankowskiego' oficer prowadzący w tym czasie z jakichś powodów wkładał raporty sporządzone przez innego księdza agenta. Jednocześnie podkreślają: 'w omawianym okresie współpraca ks. Michała Czajkowskiego z funkcjonariuszami SB musiała być w pełni świadoma'. Świadczy o tym przekazywanie dokumentów kościelnych‚ liczba pisemnych raportów‚ rozległość i wielowątkowość ich tematyki‚ wyraźny związek kolejnych opracowań przygotowywanych przez 'Jankowskiego' z zadaniami‚ jakie stawiali mu funkcjonariusze (nawet jeśli przyjmie się, że nie był on autorem wszystkich opracowań). W kolejnym okresie - 1972-1976 - kontakty 'Jankowskiego' z SB są rzadsze. Ks. Czajkowski, odsunięty od wykładów w seminarium wrocławskim, był wówczas proboszczem parafii w Zgorzelcu-Ujeździe. Od 1975 SB wyraźnie zmieniła strategię postępowania wobec 'Jankowskiego'. Oficer SB Marian Bedka nie stawiał mu żadnych zadań, nie oczekiwał pisemnych raportów. W rozmowach, które nagrywał na magnetofonie, wydobywał potrzebne SB informacje i plotki. Zdaniem dziennikarzy 'Więzi' zmiana częstotliwości spotkań i ich charakteru mogła spowodować, że w mniemaniu ks. Czajkowskiego współpraca w sensie ścisłym się zakończyła. W 1976 roku ks. Czajkowski rozpoczął pracę na ATK w Warszawie. Co najmniej od 1978 r. oficerem prowadzącym 'Jankowskiego' był płk Adam Pietruszka, zastępca naczelnika Wydziału I Departamentu IV, później skazany w procesie zabójców ks. Popiełuszki. W latach 1978-1984 Pietruszka spotykał się z 'Jankowskim' co najmniej 73 razy. (...) Sposób prowadzenia 'Jankowskiego' mógł sprawić‚ że ks. Czajkowski spotkania z Pietruszką uważał za nieszkodliwe. Dzisiaj mówi, że zdawał sobie sprawę‚ jaki resort reprezentuje 'pan Adam', bo tak mu się przedstawiał. Spotkania zaś zapamiętał jako rozmowy z 'inteligentnym partnerem'. 'Mówi‚ że - utożsamiając się z Kościołem i 'Solidarnością' - prezentował swemu rozmówcy argumenty na rzecz słuszności tez opozycji'.