Nota Kongregacji Nauki Wiary o nauczaniu Jona Sobrino

RV: Jakie są według notyfikacji błędy tego teologa co do bóstwa Chrystusa i Wcielenia Syna Bożego? Ks. Valentini: Przede wszystkim niezgodnie z katolicką doktryną o. Sobrino pisze, że w Nowym Testamencie bóstwo Jezusa Chrystusa obecne jest tylko «w zalążku». Nie utrzymuje z należną jasnością, że w tekstach nowotestamentalnych stwierdza się w ścisłym sensie boskość Jezusa, a zatem późniejszy rozwój dogmatyczny jest wyraźną kontynuacją Nowego Testamentu. Gdy chodzi o Wcielenie Syna Bożego, o. Sobrino wprowadza rozróżnienie między Synem a Jezusem. Sugeruje to czytelnikowi istnienie w Chrystusie dwóch podmiotów: Syn «przyjmuje» rzeczywistość Jezusa, doświadcza człowieczeństwa, życia, losu i śmierci Jezusa. O. Sobrino nie ukazuje jasno, że Syn jest Jezusem, a Jezus Synem. Autor zdaje się iść za znaną błędną teologią związaną z pojęciem «homo assumptus» - «człowiek przyjęty». Natomiast wiara katolicka stwierdza jedność osoby Jezusa w dwóch naturach, boskiej i ludzkiej. Jest to nauka Soboru Efeskiego i przede wszystkim Chalcedońskiego. Jezus z Nazaretu jest prawdziwym doskonałym Bogiem i prawdziwym doskonałym człowiekiem. RV: Jakie błędy wynikają z tej niewłaściwej chrystologii o. Sobrino? Ks. Valentini: W notyfikacji wskazano trzy kwestie: relację Jezusa z Królestwem Bożym, samoświadomość Jezusa i wartość zbawczą jego śmierci. Po pierwsze: o. Sobrino niewątpliwie stwierdza istnienie szczególnej relacji między Chrystusem a Królestwem Bożym, gdyż Jezus jest jego ostatecznym pośrednikiem. Jednak rozróżnia między Jezusem a Królestwem, pozbawiając ich wzajemną więź jej szczególnego znaczenia. Nota Kongregacji stwierdza, że Królestwo Boże w pewnym sensie utożsamia się z Jezusem. Ono bowiem jest obecne i wypełnia się w Nim. Ponadto ze względu na bóstwo Chrystusa Jego zbawcze pośrednictwo jest szczególne, jedyne, właściwe tylko Jemu, absolutne i powszechne. Po drugie: o. Sobrino twierdzi, że Jezus z Nazaretu «jest takim samym wierzącym jak każdy z nas». W notyfikacji zauważa się, że nie wystarcza to do wyrażenia szczególnej synowskiej relacji Jezusa z Ojcem. Będąc Synem Bożym, który stał się człowiekiem, Jezus od samego początku swej egzystencji ma bezpośrednie widzenie Boga, wizję uszczęśliwiającą. Po trzecie: o. Sobrino w śmierci Chrystusa podkreśla wartość przykładu, a nie stwierdza wystarczająco jasno jej wartości zbawczej. W notyfikacji wskazano, że ta śmierć ma oczywiście wartość przykładu, ale to jeszcze nie wszystko. Ponieważ chodzi o śmierć Boga, który stał się człowiekiem, ma ona również szczególną wartość zbawczą. Jest przyczyną zbawienia wszystkich ludzi. Jezus – powtórzmy – jest prawdziwym Bogiem i prawdziwym człowiekiem.