Kard. Macharski obchodził 80. urodziny

"Mój dom to Kraków" - powtarza przy różnych okazjach. O swoim rodzinnym domu mawia, że "tam się spotykało wszystko, co było wielkie i małe, tam się spotykał świat i Kościół, i rodzina i wszystko, co jest wartościowe". Franciszek Macharski urodził się 20 maja 1927 roku jako czwarte, najmłodsze dziecko Leopolda, doktora praw, i Zofii. Przed wojną uczęszczał do Szkoły Ćwiczeń przy Państwowym Seminarium Nauczycielskim Męskim w Krakowie. Po wybuchu wojny uczył się na tajnych kompletach w Krakowie, które zakończył maturą w 1945 roku. Następnie wstąpił do seminarium duchownego, a 2 kwietnia 1950 roku kard. Adam Sapieha udzielił mu święceń kapłańskich. W tym czasie Franciszek Macharski zetknął się po raz pierwszy z ks. Karolem Wojtyłą, z którym się zaprzyjaźnił. Przez sześć lat był wikarym w kilkutysięcznej parafii pw. Świętych Szymona i Judy Tadeusza w Kozach. Potem studiował we Fryburgu Szwajcarskim. Studia zakończył doktoratem z teologii pastoralnej. Był ojcem duchownym, rektorem i wykładowcą w krakowskim Wyższym Seminarium Duchownym. Dzień wyboru Karola Wojtyły na papieża, 16 października 1978 roku, zastał ks. Macharskiego w drodze do Rzymu. Niecałe trzy miesiące później został następcą kard. Wojtyły. Sakrę biskupią przyjął z rąk Jana Pawła II w bazylice św. Piotra, 6 stycznia 1979 roku. Jako zawołanie biskupie przyjął słowa: "Jezu, ufam Tobie!". Na drogę powrotną do Krakowa otrzymał od papieża dwa dary-drogowskazy: krzyż pektoralny kard. Sapiehy oraz rękopis poematu "Stanisław". Podjęcie posługi biskupiej po kard. Karolu Wojtyle nie było łatwe. Kard. Macharski od początku był jego wiernym, ale twórczym kontynuatorem. Następne lata przyniosły mu niezwykłe wyzwania. Był to okres wielkich transformacji społecznych i politycznych. Kardynał wspierał "Solidarność", był duchowym ojcem słynnych Mszy św. za Ojczyznę. Był też inspiratorem Tygodni Kultury Chrześcijańskiej w archidiecezji. Arcybiskup Krakowa miał swoje ważne miejsce w polskich przemianach lat 80. Po Sierpniu wskrzeszono działalność Komisji wspólnej Rządu i Episkopatu, której współprzewodniczącym był właśnie metropolita krakowski. W latach 80. bronił praw represjonowanych i ich rodzin, odwiedzał internowanych.