Kościoły koptyjski i etiopski zakończyły 40-letni konflikt

Chociaż dokument ten podpisano jeszcze w ubiegłym tygodniu w Kairze, to jego tekst ujawnił dopiero 19 lipca w Libanie ormiański katolikos Cylicji Aram I. Pośredniczył on w zawarciu porozumienia i pojednania między obu Kościołami i również go podpisał. Deklaracja podkreśla, iż Kościoły: koptyjski, ormiański i etiopski łączy ta sama wiara, która "przez całe wieki była podstawą naszego wspólnego stanowiska doktrynalnego i nauczania teologicznego". Jest ona zakorzeniona w postanowieniach "trzech soborów powszechnych" [z lat 325, 381 i 431; czterech późniejszych, uznawanych przez pozostałe Kościoły wschodnie, wspomniane Kościoły nie akceptują - KAI]. Dokument wspomina też, że po podpisaniu w 1994 przez zwierzchników Kościołów koptyjskiego i etiopskiego protokołu o stosunkach wzajemnych dalszy ich rozwój został zahamowany, obecnie jednak strony zapowiadają, że stosunki te będą się wszechstronnie rozwijały, włącznie z ewentualnym zwołaniem "wspólnego Świętego Synodu". Stosunki między obu Kościołami zaczęły się psuć w czerwcu 1967 r., gdy po zajęciu przez Izrael Jerozolimy Wschodniej w wyniku "wojny sześciodniowej" powstał konflikt koptyjsko-etiopski na tle praw własności do klasztoru Deir-as-Sultan w Starej Jerozolimie, przy czym Izrael poparł Etiopczyków. W 1994 zerwano stosunki, gdy koptyjski patriarcha Aleksandrii Szenuda III udzielił autokefalii (pełnej niezależności) nowo powstałemu Kościołowi w Erytrei. Wyłonił się on z Kościoła etiopskiego dwa lata wcześniej, gdy w wyniku referendum Erytrea, będąca do tego czasu częścią Etiopii, oderwała się od niej i zaistniała jako samodzielne państwo. Wtedy też Kościół etiopski zerwał wspólnotę eucharystyczną z koptami i Erytrejczykami. Po podpisaniu deklaracji sekretarz generalny Światowej Rady Kościołów dr Samuel Kobia podkreślił, że oba Kościoły "uroczyście ogłosiły jedność wiary, wierność wspólnemu świadectwu oraz gotowość pogłębiania i rozszerzania współpracy", dały więc przykład konkretnych działań na drodze do jedności. Kościoły koptyjski, etiopski i erytrejski, a także ormiański, syro-malabarski i syro-malankarski (w Indiach) tworzą rodzinę starożytnych Kościołów wschodnich, odrębnych zarówno od katolicyzmu, jak i od prawosławia. Łączy je m.in. uznawanie jedynie trzech pierwszych soborów powszechnych i specyficzne podejście do nauki o dwóch naturach w Chrystusie: boskiej i ludzkiej. Dlatego nazywano je niegdyś monofizyckimi, czyli uznającymi tylko jedną naturę - boską. Obecnie unika się tej nazwy, gdyż Kościoły te zgadzają się z resztą chrześcijaństwa co do dwóch natur Chrystusa, choć nadal posługują się odrębnym nazewnictwem w tym zakresie.