Radio Maryja i Telewizja Trwam znakami sprzeciwu

Kościół jest jeden Dla prawdziwego katolika, a tym bardziej dla ojca dyrektora Tadeusza Rydzyka nie może być wątpliwości w rozumieniu i akceptacji szczególnej roli Dwunastu i ich następców w odpowiedzialności za depozyt Objawienia (ewangelicznej wiary i moralności) powierzony Kościołowi przez Jezusa Chrystusa. Rola pasterzy Kościoła jest w tym zakresie szczególna. Jezus Chrystus dla wypełnienia tej misji wyposażył ich w szczególny charyzmat władzy i związanej z nim szczególnej odpowiedzialności. Uznając tę elementarną prawdę, trzeba jednak mieć świadomość, że Kościoła Chrystusowego nie stanowią ani sami biskupi, ich współpracownicy, prezbiterzy i diakoni, ani sam stan wiernych życia konsekrowanego, ani wierni świeccy. Kościół Chrystusowy jest Mistycznym Ciałem Chrystusa i jednocześnie wspólnotą ludu Bożego z trzema stanami życia i posłannictwa takimi jak: laikat, hierarchia i osoby życia konsekrowanego. Oczywiście z woli Jezusa Chrystusa wspólnota ta jest hierarchicznie zorganizowana i w pełnieniu swej misji ma kierować się tą zasadą hierarchiczności. Oznacza to, że "władza kluczy Królestwa niebieskiego" jest w rękach następców Apostołów, którzy pozostają w niezbywalnej jedności z Następcą św. Piotra. Nie można jednak przeoczyć faktu, że już sam Jezus Chrystus, obok Dwunastu, powierzył swoją misję także innym w liczbie 72, że wszyscy jego wyznawcy "są solą ziemi i światłością świata". Pierwotny Kościół respektował szczególną rolę Dwunastu i ich następców, z wyróżnieniem św. Piotra, oraz ich następców, ale też ci następcy powoływali swoich współpracowników do wypełnienia ich szczególnej misji. W dzisiejszym Kościele takimi współpracownikami są niewątpliwie z mocy sakramentu święceń prezbiterzy, nie mówiąc o szczególnej misji osób konsekrowanych bez sakramentu święceń oraz wiernych świeckich. Dokumenty II Soboru Watykańskiego, z wyróżnieniem Konstytucji dogmatycznej o Kościele, jasno nakreśliły taką strukturę Chrystusowego Kościoła i godności oraz posłannictwa wszystkich stanów życia, które Kościół stanowią, z niezaprzeczalną rolą i odpowiedzialnością za Kościół i jego misję biskupów pozostających w jedności z Następcą św. Piotra - Biskupem Rzymu. Ostatnie stwierdzenie odwołuje naszą świadomość do kolegialnego charakteru sprawowania władzy i posługi przez Dwunastu z Piotrem na czele, ale też do wyakcentowanego podczas II Soboru Watykańskiego kolegialnego charakteru władzy i misji biskupów z Biskupem Rzymu, czemu praktyczny wyraz dały i dają szczególnie Synody Biskupów oraz postulat kolegialności bycia i działania Episkopatów poszczególnych krajów. Jest rzeczą wspaniałą, że biskupi polscy podjęli wyzwanie kolegialnego bycia i działania już od dziesięcioleci, że kolegialność ta znalazła i znajduje swój wyraz m.in. w obradach Konferencji Episkopatu Polski. Właśnie w ramach tej kolegialności Episkopat nie tylko sprawuje przewodnictwo nad Kościołem Chrystusowym w Polsce, ale też stara się wypracowywać programy duszpasterskich zadań i po licznych przemyśleniach, nawet przy różniących się opiniach, podejmuje w głosowaniu swe decyzje i zalecenia, mające służyć wypełnieniu na polskiej ziemi tej misji, którą Chrystus powierzył Kościołowi.