Droga Krzyżowa - Koloseum 2008

Stacja dziewiąta Jezus spotyka jerozolimskie niewiasty Z Ewangelii według św. Łukasza (23, 27-28) A szło za Nim mnóstwo ludu, także kobiet, które zawodziły i płakały nad Nim. Lecz Jezus zwrócił się do nich i rzekł: «Córki jerozolimskie, nie płaczcie nade Mną; płaczcie raczej nad sobą i nad waszymi dziećmi! ROZWAŻANIE Kobiety, matki z miłości czerpią olbrzymią zdolność znoszenia cierpienia. Cierpią z powodu ludzi, cierpią z powodu swoich dzieci. Pomyślmy o matkach tak wielu młodych prześladowanych i więzionych z powodu Chrystusa. Ileż długich nocy spędziły na czuwaniu i we łzach! Pomyślmy o matkach, które ryzykując uwięzienie i prześladowanie trwały na rodzinnej modlitwie, podtrzymując w sercu nadzieję na lepsze czasy. MODLITWA Jezu, który pomimo swych cierpień zechciałeś skierować słowo do niewiast na Drodze Krzyżowej, pozwól usłyszeć także dziś Twój pocieszający i oświecający głos tak wielu cierpiącym kobietom. Upominasz je, by nie płakały nad Tobą, ale nad sobą i swoimi dziećmi. Płacząc nad Tobą opłakują cierpienia, które przynoszą ludzkości zbawienie - a zatem winny być powodem radości. Natomiast to, nad czym płakać powinny, to cierpienia spowodowane grzechami. Właśnie one czynią je, ich dzieci i nas wszystkich czymś na kształt suchych drzew, zasługujących na wrzucenie do ognia. Ty, o Panie, posłałeś swoją Matkę, aby powtórzyła to samo przesłanie w Lourdes i Fatimie: „Czyńcie pokutę i módlcie się, by powstrzymać gniew Boży”. Spraw, byśmy wreszcie szczerym sercem przyjęli to przejmujące wołanie! Pater noster, qui es in cælis: sanctificetur nomen tuum; adveniat regnum tuum; fiat voluntas tua, sicut in cælo, et in terra. Panem nostrum cotidianum da nobis hodie; et dimitte nobis debita nostra, sicut et nos dimittimus debitoribus nostris; et ne nos inducas in tentationem; sed libera nos a malo. Eia mater, fons amoris, me sentire vim doloris fac, ut tecum lugeam.