Agata Mróz - bohaterka, jakiej Kościół potrzebuje

Znana siatkarka zdecydowała się odłożyć o pół roku przeszczep szpiku kostnego, by urodzić dziecko. Wiedziała, że ta decyzja może zaważyć na jej zdrowiu i życiu. Nie żałowała. „Jestem szczęśliwa, odchodzę spełniona” – napisała dwa dni przed śmiercią. – Takich kobiet, które decydują się urodzić dziecko mimo zagrożenia dla swojego życia, jest wiele – mówi ks. Andrzej Gałka, rektor kościoła św. Marcina w Warszawie, pracujący przy procesach beatyfikacyjnych. – One są święte niezależnie od tego, czy zostały beatyfikowane, czy nie. Jeżeli Agata Mróz miałaby się stać symbolem takich bezimiennych kobiet – można by pomyśleć o procesie. Bo takich wzorców Kościołowi dzisiaj potrzeba. Przed podobnym wyborem stanęła św. Joanna Beretta Molla, której lekarze zalecali aborcję ze względu na nowotwór macicy. Kobieta odmówiła. Zmarła tydzień po urodzeniu córki. Dziś jest patronką małżeństw i rodzin. Zwracają się do niej o pomoc również kobiety, które mają problemy z zajściem w ciążę albo jej donoszeniem. Modlą się przed jej relikwiami np. w warszawskim kościele bł. Władysława z Gielniowa. W 2004 roku, gdy sprowadzono relikwie, o dziecko modlili się Barbara i Michał Paradowscy, małżeństwo z czteroletnim stażem. Trzy miesiące później okazało się, że kobieta jest w ciąży. – W styczniu 2005 roku wykryto u niej nowotwór – opowiada ks. Mariusz Figura. – Lekarze radzili aborcję. Małżonkowie się na to nie zgodzili. Podjęli próbę leczenia matki i dziecka. Kobieta urodziła syna Mateusza. Dwa dni po jego drugich urodzinach zmarła. – Te kobiety dały przykład postaw, które Kościół chce dowartościować w dzisiejszym świecie – mówi ks. dr Sławomir Szczepaniak, filozof z UKSW. – O decyzji Agaty Mróz wiemy, gdyż była znaną siatkarką, o innych kobietach – nie. Gdyby została beatyfikowana, mogłaby reprezentować wszystkie kobiety, które dają przykład przeżywania relacji z Bogiem w obliczu choroby i zagrożonego macierzyństwa. Wszczęcie procesu beatyfikacyjnego jest możliwe nie wcześniej niż pięć lat od śmierci osoby, pod warunkiem że przekonanie o jej świętości i kult prywatny rozszerza się i utrwala.