Co to jest bahaizm?

Jej założycielem jest urodzony w Teheranie Mirza Husajn Ali Nuri (1817-1892), który przyjął przydomek Baha Allah (Baha’u’llah), co oznacza „Blask Boga”. Od niego pochodzi nazwa religii, której początki sięgają 1863 roku. Geneza i historia bahaizmu jest ściśle związana z poprzedzającym ją innym ruchem religijnym – babizmem, który w 1844 roku założył Ali Muhammad z Szirazu, uznający siebie za bramę prowadzącą do poznania Boga, czyli za tzw. Baba (od bab, czyli brama). Stąd też wzięła się nazwa ruchu. Wpisując się w tradycję szyicką, Bab głosił nadejście mahdiego. Krytykował prawo szarijatu w jego tradycyjnej postaci, a na miejsce Koranu wprowadził własne dzieło zatytułowane „Bajan” (Objawienie), w którym zawarł podstawy swej religii. Wypracował w niej przede wszystkim nową teorię etyczną, według której miało powstać sprawiedliwe państwo o charakterze teokratycznym. Wśród wielu reform społecznych Bab podkreślał równouprawnienie kobiet i odrzucał poligamię. Mimo odłączenia się od islamu babizm zachował w znacznej mierze jego spuściznę, w której wiele miejsca zajęła symbolika i elementy mistyczne. Zasady babizmu zostały przez uczonych szyickich potępione, a Ali Muhammad został w 1850 roku stracony za głoszenie zasad niezgodnych z ortodoksyjnym islamem. Prześladowania dotknęły także wyznawców babizmu, a nade wszystko wiernego ucznia i aktywnego propagatora babizmu, Nuriego, który po wydaleniu z Persji w 1852 roku przeniósł się do Bagdadu. Tam, ogłaszając się zapowiadanym przez Baba mahdim, założył swoją religię. Dążąc do nadania jej uniwersalnego charakteru, usiłował połączyć najlepsze elementy z powstałych wcześniej ośmiu (religii) – m.in. chrześcijaństwa i islamu. Zgodnie z ogromnym znaczeniem symbolicznym liczby dziewięć w jego koncepcji, to właśnie bahaizm miał być tą dziewiątą, najdoskonalszą z wszystkich religii. Baha’u’llah przyjął prawdy zawarte w Świętych Księgach wielkich religii światowych, ale umieścił je niżej w ustanowionej przez siebie hierarchii. Koran miał dla niego znaczenie symboliczne i alegoryczne. Najpełniejsze objawienie Bożej woli zostało – jego zdaniem i według bahaistów – zawarte w dziele „Kitab al-Akdas”, czyli Najświętszej Księdze, która jest dopełnieniem księgi babizmu, wspomnianego wcześniej „Bajan” („Objawienia”). W swej nauce Baha’u’llah potępiał poligamię i niewolnictwo. Zdecydowanie występował przeciw wszelkim konfliktom i wojnom. Wypracował wizję doskonałego „organizmu” społecznego o charakterze teokratycznym, w którym ogromną rolę odgrywa przestrzeganie zasad moralnych.