Co to jest bahaizm?

Bahaizm podobnie jak babizm został uznany przez uczonych muzułmańskich za niezgodny z ortodoksją islamską, a jego zwolenników prześladowano. Sam Baha’u’llah został aresztowany i zmarł w 1892 roku. Nowym przywódcą został jego syn, Abbas Effendi (jako Abdul Baha), którego po śmierci zastąpił jego wnuk Szogi Effendi. Śmierć tego ostatniego w 1957 roku pociągnęła za sobą zmianę struktury organizacyjnej bahaizmu. Miejsce jednoosobowego zarządzania zajęła dziewięcioosobowa rada pod nazwą Powszechny Dom Sprawiedliwości z siedzibą w Hajfie. Niższy poziom zajmuje Narodowa Rada Duchowa, odpowiedzialna za rozwój ruchu na terenie danego kraju. Najniżej znajduje się Lokalna Rada Duchowa, która zajmuje się sprawami miejscowej wspólnoty. Doktryna bahaizmu ma charakter praktyczno-etyczny. Jej podstawą jest tzw. dodekalog, czyli zbiór dwunastu zasad, które ustanowił Baha’u’llah. Dominują w nich cele humanitarne i społeczne, takie jak: jedność rodzaju ludzkiego i równość płci. Spośród innych postulatów bahaizmu należy wymienić propozycję ustanowienia wspólnego, ponadpaństwowego rządu, sądu rozjemczego, wspólnej waluty oraz uznanie powszechnie obowiązującego języka. Wyznawcy bahaizmu wierzą w osobowego Boga, który troszczy się o swoje stworzenie, lecz jest niepoznawalny. Zadaniem człowieka jest posłuszne uwielbienie Boga i praca dla dobra innych. Bahaizm uważa się za religię posiadającą najbardziej aktualne objawienie Bożej woli. Dlatego nazywany jest przez swoich wyznawców „koroną wszystkich religii świata”. Cechą charakterystyczną bahaizmu wydaje się w tym względzie koncepcja tzw. „objawienia progresywnego” lub cyklicznego. Ten rodzaj objawienia ma odpowiadać aktualnemu poziomowi rozwoju ludzkości, wyznaczając jej nowe cele. Ponieważ Baha’u’llah ostro krytykował obrzędy i ceremonie, kult w bahaizmie jest bardzo ograniczony. Podkreśla się rolę modlitwy i medytacji, przy czym modlitwę odmawia się o jednej z trzech pór dziennie. Obecnie bahaizm stanowi około siedmiomilionową wspólnotę wyznawców rozsianą po całym świecie. Centrum religii stanowi Hajfa, gdzie znajduje się najważniejsza świątynia bahaicka z mauzoleum Baha’u’llaha. Mimo iż bahaizm jest spadkobiercą i kontynuatorem babizmu, to jest jednak stosunkowo młodym zjawiskiem religijnym, które charakteryzuje się dużym dynamizmem. Na jego popularność wpływa kilka czynników. Najważniejszym wydaje się uniwersalny charakter przesłania bahaickiego, w którym znajduje się wiele elementów humanitaryzmu. Atrakcyjności dodaje mu również brak silnych struktur instytucjonalnych i stosunkowo niewielka liczba wyznawców, co daje poczucie wspólnoty, pomagające zniwelować – charakterystyczne dla współczesnych czasów – anonimowość i osamotnienie. Nie bez znaczenia jest popularny w dobie globalizacji synkretyczny charakter bahaizmu i jego dążenie do unifikacji systemów religijnych świata. W niektórych krajach islamskich wyznawcy bahaizmu są represjonowani z racji swej nieortodoksyjności. Adam Wąs SVD, Pieniężno