80 lat temu Stalin chciał zagłodzić Ukrainę

Ponad 5 tysięcy osób wzięło udział 23 listopada w manifestacji w Kijowie, upamiętniającej ofiary wielkiej klęski głodu na Ukrainie w latach 1932-33. Uczestnicy pochodu żałobnego, który przebiegał pod hasłem „Naród mój żywy, zawsze będzie żył”, nie mieli ze sobą żadnej symboliki politycznej, nieśli jedynie flagi ukraińskie z czarnymi wstęgami i kilka flag Unii Europejskiej.

W akcji wzięli udział mieszkańcy i przedstawiciele wszystkich miast i regionów kraju, jak również delegacje organizacji społecznych, korpusu dyplomatycznego, partii politycznych, Światowego Kongresu Ukraińców i inni.

Po przejściu ulicami miasta (spod stacji metra „Arsenalna”) w Parku Chwały rozpoczął się wiec, poświęcony ofiarom tragedii sprzed 80 lat. Organizatorzy całego wydarzenia przygotowali wielki baner złożony z listów wysyłanych do zmarłych w czasie klęski z różnych stron kraju. Następnie ustawiono go przed pomnikiem ofiar. Odbyła się tutaj panachyda (nabożeństwo żałobne) ku czci wszystkich poległych i zmarłych w tamtych latach. Odprawili ją zwierzchnik niekanonicznego Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego Patriarchatu Kijowskiego patriarcha Filaret i biskup pomocniczy arcybiskupa większego Ukraińskiego Kościoła Greckokatolickiego Bohdan Dziurach.

Manifestacja w stolicy zakończyła się ogólnoukraińską chwilą milczenia w intencji ofiar Wielkiego Głodu, po czym odbyły się występy chóru i deklamacja wierszy. Rozpoczęła się wówczas druga część wydarzenia pod hasłem „Zapal świeczkę”, w czasie której każdy Ukrainiec mógł w swoim domu zapalić świecę, czcząc w ten sposób pamięć ofiar reżymu komunistycznego sprzed 80 lat.

Uroczystości upamiętnienia tragedii z lat trzydziestych odbyły się w tym roku w wielu krajach, przede wszystkim tam, gdzie są duże skupiska Ukraińców: w USA, Kanadzie, Australii i Europie Zachodniej. Na wezwanie ukraińskich portali internetowych do akcji tej mogli się włączyć ludzie na całym świecie, niezależnie od swej narodowości.

Obchody tragicznej rocznicy rozpoczęły się już kilka dni wcześniej. W dniach 21-22 bm. Komitet Społeczny zorganizował w Kijowie forum międzynarodowe nt. „Naród mój jest, naród mój zawsze będzie!”, w którego ramach obradowało sympozjum naukowe „Klęska głodu w latach 1932-33 na Ukrainie: historia, pamięć” a w Teatrze Opery odbyła się światowa prapremiera opery „Czerwona ziemia. Głód” amerykańskiego kompozytora pochodzenia ukraińskiego Wirko Baleya.

W dniach 21-23 listopada w stołecznym Domu Ukraińskim czynna była wystawa „Totalitaryzm w Europie”, na której przedstawiono dzieje 12 państw naszego kontynentu (głównie byłych komunistycznych) w czasie, gdy musiały przeżywać na sobie doświadczenie totalitarne.

W dniach 22-23 bm. Związek Młodzieży Ukraińskiej na Ukrainie przeprowadził akcję „Współczucie” – uczczenia przez modlitwę, post i dobre uczynki pamięci tych, którzy zginęli niewinnie w czasie Wielkiego Głodu. W przededniu tego wydarzenia do terenowych oddziałów Związku rozesłano wezwanie do przygotowania listu-oświadczenia do potomnych, którzy za 20 lat będą mieli obowiązek obchodów setnej rocznicy tej tragedii.

Ponadto na centralnych placach miast w całym kraju odbyły się lokalne uroczystości upamiętniające ofiary Wielkiego Głodu.