Zaduszkowy Anioł Pański z Papieżem

Chrześcijańska nadzieja życia wiecznego była przedmiotem papieskiego rozważania na Anioł Pański w Dzień Zaduszny. „To bardzo ważne, byśmy my, chrześcijanie, przeżywali relację ze zmarłymi w prawdzie wiary oraz patrzyli na śmierć i na zaświaty w świetle objawienia” – powiedział Benedykt XVI. Papież przypomniał swoją encyklikę Spe salvi, która była poświęcona między innymi temu zagadnieniu w odniesieniu do pragnień i oczekiwań współczesnego człowieka. Mowa jest tam o tym, że życie wieczne to nie trwanie bez końca, lecz zanurzenie się w bezbrzeżnym oceanie miłości, gdzie nie ma już czasu ani następstwa zdarzeń. Wiara w zwycięstwo Chrystusa nad śmiercią jest jednocześnie przekonaniem, że również nasze życie nie zakończy się u bram śmierci, lecz dzięki mocy Boga nasze ciemności staną się światłem. „Chrześcijańska nadzieja nie jest jednak wyłącznie indywidualna – przypomniał Ojciec Święty. – Jest to zawsze nadzieja także wobec bliźnich. Nasze istnienia są głęboko związane jedne z drugimi, a dobro i zło dokonywane przez każdego dotyka zawsze także innych. I tak modlitwa duszy pielgrzymującej na ziemi jest w stanie pomóc innej duszy, która oczyszcza się po śmierci. To właśnie dlatego Kościół wzywa nas do modlitwy za naszych drogich zmarłych i do zatrzymania się na cmentarzach przy ich grobach. Niech Maryja, gwiazda nadziei, umocni i utwierdzi naszą wiarę w życie wieczne oraz wspomoże naszą modlitwę za zmarłych braci”. Po polsku papież powiedział: „Serdecznie pozdrawiam Polaków. Dzisiejsza niedziela łączy w sobie dwie tajemnice: wspominamy wszystkich wiernych zmarłych i obchodzimy pamiątkę zmartwychwstania Chrystusa. To połączenie uświadamia nam, że choć zasmuca nas nieunikniona konieczność śmierci, znajdujemy pociechę w obietnicy przyszłej nieśmiertelności (por. Prefacja). Niech Bóg wam błogosławi!”. Ojciec Święty nie tylko zachęca do modlitwy, ale i sam modli się za zmarłych. W niedzielnym programie zajęć Benedykta XVI znalazło się wieczorne nawiedzenie w grotach watykańskich grobów jego poprzedników.