Co dokładnie mówi projekt "ustawy Gowina"?

Rozdział II. Procedura medycznie wspomaganej prokreacji Art. 12. Procedurę medycznie wspomaganej prokreacji podejmuje się mając na względzie przede wszystkim wskazania medyczne i dobro dziecka. Art. 13 Nikt nie może być zobowiązany wbrew swojemu sumieniu do udziału w procedurze medycznie wspomaganej prokreacji. Art.14. Procedura medycznie wspomaganej prokreacji obejmuje: 1) czynności związane z pobraniem gamet od osób zakwalifikowanych do procedury oraz przygotowaniem kobiety do implantowania embrionu ludzkiego; 2) czynności związane z tworzeniem embrionu ludzkiego i implantowaniem go do organizmu kobiety; 3) czynności diagnostyczne i terapeutyczne związane z zapewnieniem prawidłowego rozwoju implantowanego embrionu ludzkiego; 4) kriokonserwację embrionów ludzkich umożliwiających ich późniejszą implantację oraz przygotowanie embrionów ludzkich do implantowania; 5) prowadzenie rejestrów i dokumentacji. Art. 15. 1. Czynności o charakterze medycznym wymienione w art. 14 pkt 1-4 może przeprowadzać wyłącznie uprawniony lekarz, chyba że mają one jedynie pomocniczy charakter. 2. Procedurę medycznie wspomaganej prokreacji prowadzi się w wyspecjalizowanych jednostkach działających na podstawie ustawy o zakładach opieki zdrowotnej, które uzyskały zezwolenie Prezesa Urzędu ds. Biomedycyny na prowadzenie tej procedury. 3. Zezwolenie na prowadzenie procedury medycznie wspomaganej prokreacji może uzyskać zakład opieki zdrowotnej, który: 1) zatrudnia odpowiednią liczbę lekarzy uprawnionych do przeprowadzania czynności określonych w art. 14 pkt 1-4, 2) daje rękojmię prawidłowej kriokonserwacji i przechowywania embrionów ludzkich w warunkach umożliwiających ich późniejsza implantację i rozwój w organizmie kobiety, 3) posiada zaplecze techniczne, infrastrukturę i organizację gwarantujące bezpieczeństwo wykonywanych czynności dla osób przystępujących do procedury medycznie wspomaganej prokreacji oraz tworzonych w tych procedurach embrionów ludzkich. 4. Minister Zdrowia określi w drodze rozporządzenia, po uzyskaniu opinii Naczelnej Rady Lekarskiej : 1) kwalifikacje lekarza uprawnionego do przeprowadzenia czynności medycznych określonych w ust. 1 mając na uwadze konieczność posiadania niezbędnej wiedzy z zakresu genetyki, ginekologii i położnictwa; 2) szczegółowe wymagania, jakie musi spełnić zakład opieki zdrowotnej by uzyskać zezwolenie na prowadzenie procedur medycznie wspomaganej prokreacji mając na uwadze realizację wymagań określonych w ust. 3. 5. W zezwoleniu o którym mowa w ust. 2 Prezes Urzędu ds. Biomedycyny może określić szczegółowe warunki prowadzenia procedury medycznie wspomaganej prokreacji. Art. 16. 1. Do procedury medycznie wspomaganej prokreacji może być dopuszczona para małżeńska w stosunku do której stwierdzono brak skuteczności w leczeniu bezpłodności. 2. Wykluczone jest dopuszczenie do procedury medycznie wspomaganej prokreacji jeżeli, 1) osoby ubiegające się o przystąpienie do procedury obciążone są chorobami lub upośledzeniami genetycznymi i zachodzi wysokie prawdopodobieństwo przeniesienia ich na potomstwo; 2) kobieta ubiegająca się o przystąpienie do procedury ukończyła 40 rok życia; w szczególnie uzasadnionych wypadkach, od warunku tego można odstąpić za zgodą Prezesa Urzędu ds. Biomedycyny, jeżeli kobieta nie ukończyła 45 roku życia i nie sprzeciwia się to dobru dziecka. Art. 17. 1. Warunkiem dopuszczenia do procedury medycznie wspomaganej prokreacji jest pisemna zgoda obojga małżonków na podjęcie czynności objętych tą procedurą, udzielona po uprzedniej szczegółowej informacji o charakterze czynności podejmowanych w ramach tej procedury, ryzyku i konsekwencjach medycznych, psychologicznych i prawnych dla dawców gamet i dziecka. 2. Procedurę medycznie wspomaganej prokreacji można podjąć dopiero po upływie co najmniej 7 dni od wyrażenia zgody o której mowa w ust. 1 Art. 18. Procedury medycznie wspomaganej prokreacji nie prowadzi się, jeżeli: 1) zachodzą przeciwwskazania medyczne do pobrania gamet; 2) zachodzą przeciwwskazania medyczne do implantowania embrionu ludzkiego. Art. 19. 1. W ramach procedury medycznie wspomaganej prokreacji mogą być wykorzystane wyłącznie gamety pobrane od osób uczestniczących w tej procedurze. 2. Niewykorzystane gamety mogą być za zgodą dawców poddane kriokonserwacji i wykorzystane w kolejnej procedurze wspomaganej prokreacji, w której uczestniczą dawcy. 3. Dawcy gamet mogą w każdym czasie zażądać ich zniszczenia lub przekazania na określone cele badawcze. Art. 20. Zakazane jest stosowanie kriokonserwacji w fazie łączenia gamet. Art. 21. 1. W procedurze medycznie wspomaganej prokreacji można tworzyć tylko jeden embrion ludzki w celu implantowania do organizmu kobiety. 2. Tworzenie dwóch embrionów ludzkich dopuszczalne jest wyłącznie pod warunkiem ich jednoczesnej implantacji do organizmu kobiety. 3. Nie jest dopuszczalne tworzenie embrionu ludzkiego, jeżeli: 1) dawcy gamet wycofali zgodę na wykorzystanie pobranych gamet; 2) dawcy gamet nie pozostają już w związku małżeńskim; 3) dawca gamety zmarł; 4) zachodzą przesłanki określone w art. 16 ust. 2 pkt 2 lub art. 18 ust. 2; 4. Jeżeli od udzielenia zgody, o której mowa w art. 17 ust. 1 a planowanym zabiegiem zapłodnienia pozaustrojowego upłynęły 4 tygodnie na lekarzu ciąży obowiązek ustalenia i odnotowania w dokumentacji medycznej, czy dawcy gamet podtrzymują zgodę na zabieg. Art. 22. 1. Jeżeli po utworzeniu embrionu ludzkiego zachodzą przeciwwskazania medyczne do implantowania embrionu ludzkiego lub gdy kobieta wycofa zgodę albo gdy z innych przyczyn nie ma możliwości implantowania embrionu ludzkiego, podlega on kriokonserwacji w warunkach umożliwiających jego późniejsze implantowanie i rozwój w organizmie kobiety. 2. Informacje o poddaniu embrionu ludzkiego kriokonserwacji i jej przyczynach przekazuje się niezwłocznie do Centralnego Rejestru Biomedycznego Art. 23. 1. Procedura medycznie wspomaganej prokreacji kończy się z momentem urodzenia dziecka, obumarcia embrionu ludzkiego albo poddania embrionu ludzkiego kriokonserwacji. 2. Przystąpienie do kolejnej procedury medycznie wspomaganej prokreacji warunkowane jest spełnieniem przesłanek, o których mowa w art. 16-17 chyba, że implantowaniu do organizmu kobiety ma podlegać embrion ludzki powstały z jej gamety. Art. 24 1. Sąd może wyrazić zgodę na implantację embrionu ludzkiego innej kobiecie w przypadku: 1) śmierci matki genetycznej; 2) wycofania zgody na implantację; 3) upływu 2 lat od daty utworzenia embrionu ludzkiego, chyba że matka genetyczna, która nie wycofała zgody na implantację, zastrzegła przedłużenie tego okresu do 3 lat. 2. Z wnioskiem o wyrażenie zgody określonej w ust. 1 wystąpić mogą osoby, które posiadają pełną zdolność do czynności prawnych. Wniosek o wyrażenie zgody małżonkowie składają wspólnie. 3. Sąd wyrazi zgodę na implantację embrionu ludzkiego, gdy brak przeciwwskazań medycznych, o których mowa w art. 18 pkt 2, a kwalifikacje osobiste małżonków uzasadniają przekonanie, że będą należycie wywiązywali się z obowiązków rodzicielskich. Przed wydaniem orzeczenia sąd może zarządzić przeprowadzenie przez kuratora sądowego wywiadu środowiskowego w celu ustalenia sytuacji wnioskodawców oraz zasięgnąć opinii placówki specjalistycznej na temat ich kwalifikacji osobistych, w szczególności prezentowanych postaw rodzicielskich. 4. Sąd może wyrazić zgodę na implantację embrionu ludzkiego, gdy brak przeciwwskazań medycznych, o których mowa w art. 18 pkt 2, kwalifikacje osobiste wnioskodawczyni uzasadniają przekonanie, że będzie należycie wywiązywała się z obowiązków rodzicielskich i nie jest możliwe zapewnienie implantacji i wychowania dziecka przez małżonków. Przed wydaniem orzeczenia sąd może zarządzić przeprowadzenie przez kuratora sądowego wywiadu środowiskowego w celu ustalenia sytuacji wnioskodawczyni oraz zasięgnąć opinii placówki specjalistycznej na temat jej kwalifikacji osobistych, w szczególności prezentowanej postawy rodzicielskiej. 5. Sąd bierze pod uwagę kolejność zgłoszeń do Centralnego Rejestru Biomedycznego składanych przez osoby ubiegające się o uzyskanie zgody na implantację embrionu ludzkiego. 6. Sąd niezwłocznie przesyła orzeczenie o zgodzie na implantację embrionu ludzkiego, które jest skuteczne od chwili wydania, do Centralnego Rejestru Biomedycznego. 7. Sąd uchyla zgodę, gdy został poinformowany przez Centralny Rejestr Biomedyczny o wycofaniu zgody na implantację lub zaistnieniu przeciwwskazań medycznych. Przed dokonaniem implantacji sąd może także uchylić zgodę z innych ważnych powodów, w szczególności gdy poweźmie wiadomość, że dobro dziecka może być zagrożone. 8. W sprawie wyrażenia zgody na implantacje embrionu ludzkiego orzeka w trybie nieprocesowym sąd opiekuńczy właściwy ze względu na miejsce zamieszkania wnioskodawców na podstawie przepisów Kodeksu postępowania cywilnego o przysposobieniu. Art. 25. 1. Centralny Rejestr Biomedyczny na podstawie informacji otrzymywanych od jednostek prowadzących procedury medycznie wspomaganej prokreacji prowadzi aktualny wykaz embrionów ludzkich, co do których zachodzą przesłanki określone w art. 24 ust. 1 pkt 1-3. Wykaz ten udostępniany jest na żądanie sądu opiekuńczego. 2. Wykaz określony w ust. 1 zawiera informacje dostarczone przez wyspecjalizowane jednostki określone w art. 15 ust. 2 oraz inne zobowiązane podmioty dotyczące embrionów ludzkich ujętych w wykazie oraz dawców gamet z których utworzono te embriony 3. Centralny Rejestr Biomedyczny gromadzi zgłoszenia osób ubiegających się o uzyskanie zgody na implantację embrionu ludzkiego. Wykaz ten udostępniany jest na żądanie sądu opiekuńczego. 4. Minister Sprawiedliwości w porozumieniu z Ministrem Zdrowia określi sposób przekazywania sądom informacji z Centralnego Rejestru Biomedycznego oraz sposób rejestrowania w Centralnym Rejestrze Biomedycznym informacji o poddaniu embrionu ludzkiego kriokonserwacji i jej przyczynach, zgłoszeń osób ubiegających się o uzyskanie zgody na implantację embrionu ludzkiego, orzeczeń sądów w sprawie wyrażenia zgody na implantację embrionu ludzkiego, mając na uwadze ochronę dobra dziecka i interesów podmiotów uczestniczących w procedurze medycznie wspomaganej prokreacji. Art. 26. 1. Lekarz sporządza dla każdego dawcy gamet dokumentację medyczną. 2. Dokumentacja jest przechowywana przez 30 lat. 3. Dane, które muszą zostać uwidocznione w dokumentacji obejmują: 1) zgodę na wykorzystanie gamet z określeniem celu tego wykorzystane gamety; 2) identyfikację i charakterystykę dawcy gamet, w szczególności wiek, płeć, 3) liczbę pobranych gamet żeńskich. 4) inne informacje istotne dla zdrowia, życia lub prawidłowego rozwoju embrionu Art. 27. 1. Lekarz jest obowiązany odnotować w dokumentacji medycznej wszelkie przypadki zdarzeń niepożądanych podczas zabiegu medycznie wspomaganej prokreacji mające lub mogące mieć niekorzystny wpływ na dawcę lub embrion ludzki. 2. Pobrane gamety i wytworzone embriony ludzkie muszą być oznakowane w sposób umożliwiający ustalenie tożsamości dawców gamet. W szczególności pojemnik zawierający gamety lub embriony ludzkie zawiera identyfikator lub kod pobrania gamet. Art. 28. 1. Instytucja prowadząca procedury wspomaganej prokreacji zobowiązana jest do prowadzenia rejestru obejmującego 1) informację o pobranych gametach i sposobie ich przechowywania 2) dane umożliwiające identyfikację dawców gamet 3) informacje dotyczące osób dopuszczonych do procedury wspomaganego rodzicielstwa uzasadniające spełnienie przesłanek określonych w art. 16-18; 4) dokumentację medyczną osób dopuszczonych do procedury wspomaganej prokreacji 5) informację o stworzonych embrionach ludzkich 6) informacje o implantowaniu embrionu ludzkiego 7) informacje o poddaniu embrionu ludzkiego kriokonserwacji 8) informacje o odmowie zgody na implantację 9) informacje o niemożności implantowania embrionu ludzkiego z uwagi na względy medyczne lub z innych przyczyn 10) informacje o zakończeniu procedury wspomaganego rodzicielstwa 11) inne informacje istotne dla zdrowia, życia lub prawidłowego rozwoju embrionu. 2. Minister Zdrowia określi szczegółowy sposób prowadzenia rejestru o którym mowa w ust. 1 oraz zakres gromadzonych w rejestrze informacji. Art. 29. 1. Informacje z rejestru określonego w art. 28 ust. 1 oraz Centralnego Rejestru Biomedycznego objęte są tajemnicą i mogą być przekazane wyłącznie osobom, których dane te dotyczą chyba, że ustawa stanowi inaczej. 2. Osoba urodzona dzięki procedurze wspomaganego rodzicielstwa ma prawo zapoznać się z danymi dotyczącymi jej rodziców genetycznych oraz jej samej po dojściu do pełnoletniości. 3. Osoba urodzona dzięki procedurze wspomaganego rodzicielstwa po dojściu do pełnoletniości może żądać usunięcia danych dotyczących jej rodziców genetycznych oraz jej samej. 4. Informacje dotyczące procedury wspomaganego rodzicielstwa usuwa się z rejestru na żądanie osób które do niej przystąpiły jeżeli została ona zakończona z uwagi na obumarcie embrionu ludzkiego lub jego nieutworzenie.