Między „wspaniale" i „fatalnie"

Dwie dzisiejsze informacje, z zupełnie różnych dziedzin życia: wypowiedź przedstawiciela Stolicy Apostolskiej na forum ONZ i komentarz dotyczący zatwierdzenia statutów Drogi Neokatechumenalnej zwracają uwagę na zagadnienie dostrzegania jednocześnie dobrych i złych stron czy konsekwencji każdego wydarzenia. Bardzo łatwo dostrzec tylko jedną stronę problemu. Zachwycić się dobrem, jakie przynosi urbanizacja i szansami, które daje poszczególnym ludziom – i za margines nie wart uwagi uznać powstające na obrzeżach miast slumsy. Bardzo łatwo jest też stwierdzić, że ci ludzie są sami sobie winni, że zawsze musi być pewna liczba ofiar rozwoju. Można też dostrzegać przede wszystkim nędzę, degradację ludzi, niszczenie ich godności – i przekreślić rozwój jako głównego sprawcę zła, które się dzieje. W tym przypadku częstsza jest postawa pierwsza. Cytując Stanisława Jerzego Leca: „Nie ma powrotu do jaskiń. Jest nas za dużo.” Wszyscy o tym wiemy. Tym ważniejsze jest, by nie utracić z oczu ludzi, których taki system niszczy, zabija ich godność. W 2005 r. było ich na świecie 840 mln. To całkiem spory „margines”… Dostrzec i aktywnie przeciwdziałać. Podobnie skrajne opinie wzbudza Droga Neokatechumenalna. Można czasem usłyszeć, że to czyste dobro, najwspanialszy ruch w Kościele, a wszelka krytyka oznacza brak osobistego nawrócenia krytykującego. I zapewne równie częste są wypowiedzi o sekciarstwie, nadużyciach liturgicznych i nadchodzącym odrzuceniu przez Kościół. Oba stanowiska są podobnie nieprawdziwe, właśnie dlatego, że dostrzegają tylko jedną ze stron. Zapewne nie trzeba będzie długo czekać na skrajne komentarze do wypowiedzi biskupa Clemensa dotyczącej możliwości zatwierdzenia w najbliższym czasie statutu Drogi. Wydaje się też, że się tego spodziewano, skoro w tym samym tekście podkreślono, że wprawdzie na razie statut zatwierdzony nie będzie, ale nie oznacza to krytyki całego ruchu. Innymi słowy: dostrzegamy w nim rzeczy dobre, ale i takie, które budzą niepokój… Świat jest zbyt złożony, by opisywać go jedynie nieskazitelną bielą lub głęboką czernią. Warto o tym pamiętać, komentując jakikolwiek fakt z naszego życia.