Judaizm: "Wy będziecie moim ludem, a ja będę waszym Bogiem"

Mistycyzm: merkabah, kabała, chasydyzm Merkabah. Oprócz prawa i obserwancji, judaizm przeżywa głębokie doświadczenia mistyczne. Mistycyzm Merkabah opiera się na nadzwyczajnych widzeniach. W czasie podróży mistycznej wizjoner odwiedza bekalot, siedem pałaców lub sal zamieszkałych przez rajskie istoty i kontempluje tron oraz rydwan Boga. Mistyczny podróżnik spotyka tam Metatrona, anioła o cechach ludzkich, utożsamianego z biblijną postacią Henocha. Wszyscy potomkowie w linii, która ciągnie się od Adama do Noego, umierają. Wyjątkiem jest Henoch, który zostaje "wzięty przez Boga" (Rdz 5, 18-24) i według tradycji, wyniesiony do rangi anioła. Wokół Metatrona-Henocha koncentruje się znaczna część literatury mistycznej i apokaliptycznej. Większość tekstów mistyki bekalot pochodzi z okresu między III a VI wiekiem po Chr., choć niektóre aspekty mistycyzmu Merkabah sięgają II wieku przed Chr. Kabała. Termin ten oznacza "tradycję" i jest to inna forma żydowskiego mistycyzmu. Słowo to odnosi się do szczególnej tradycji mistycznej wyjętej spod publicznego nauczania. Kabaliści uważali, że choć Bóg pozbawiony jest ograniczeń (ensof), to w trakcie stwarzania świata z powodu "rozbicia waz" (szewirat hakelim), które zawierały pierwotną materię ciemności i światła (dobro i zło), miało miejsce cofnięcie się (cimcum) Boga ku sobie samemu. Kabała zmierza do pokonania fundamentalnych podziałów i przywrócenia - na każdym poziomie: serca, duszy i świata - pierwotnej jedności między wszystkimi elementami. Ideę tę wyraził Abraham ben Samuel Abulafija (1240-1291), kabalista sefardyjski, który szukał zjednoczenia z Bogiem, oraz Mojżesz z León (1250-1305), który napisał Sefer ha-Zohar (Księgę Blasku), najbardziej znaną księgę Kabały, gdzie zachęca do alegorycznej lektury Biblii, co umożliwiałoby odkrycie mistycznych znaczeń imion oraz liter. Troska o naprawę i przywrócenie jedności nazywa się tikkun. Jest ona zgodna z innymi celami Kabały: qavvanah (kontemplacją za pośrednictwem medytacji) i dwekut (przylgnięciem do Boga w mistycznym zjednoczeniu z tym, co boskie). Izaak Luria (1534-1572) i jego uczeń Chaim Yitale uporządkowali idee kabalistyczne w starannie dopracowany system. Kabała bazuje, na mistycznym wymiarze gramatyki, imion, kolorów i innych podobnych aspektów, które zna się w pismach objawionych.