Zakończył się Wielki Odpust w Kalwarii Pacławskiej

Program obchodów wypełniony był od rana do późnej nocy - Msze św., nabożeństwa, celebracje sakramentu pokuty i pojednania, dróżki Matki Bożej i Pana Jezusa i koncert muzyczny franciszkańskiego zespołu „Fioretii” z Krakowa.

Przewodniczący Episkopatu Polski mówił m.in. o macierzyństwie, które nie może się ograniczać tylko do zrodzenia dziecka, ale musi zakładać „wychowanie go, przekazanie wartości, wiary, stylu życia”.

Abp Michalik stawiał pytania matkom zgromadzonym na placu przysanktuaryjnym, czy kochają swoje dzieci, czy odnajdują w nich głębię swojej wiary, miłości do Pana Boga i człowieka, czy potrafią zapalić je do służby.

Arcybiskup mówił także o innych współczesnych problemach, o kryzysie małżeństwa, rodziny, o braku odpowiedniej polityki prorodzinnej, o zajmowaniu się tematami zastępczymi, a nie rzeczywistymi problemami, o wyludnianiu się Europy czy o konieczności prawdy i uczciwości w życiu społecznym.

Jednocześnie zaznaczył, że nie jest pesymistą, a mówiąc o tych problemach, chce jedynie budzić ludzkie sumienia i kłaść te sprawy na serca wszystkich ludzi, wielkich i małych. Bo – zdaniem metropolity - Kościół nie musi się starać być „fajnym”, poprawnym politycznie.

„Ta nasza obecność tu, pod krzyżem Jezusa, przy Matce Najświętszej nie jest stracona. Trzeba podtrzymać ducha modlitwy, ducha ufności do Boga w naszych rodzinach, tradycję pielgrzymowania, Komunii świętej, spowiedzi, bo kto z Bogiem, z tym Bóg” – mówił abp Michalik.

Tegoroczny Wielki Odpust Kalwaryjski przeżywany był w kontekście trzech wielkich jubileuszy: 800-lecia Zakonu Franciszkanów, 600. rocznicy śmierci bł. Jakuba Strzemię, współpatrona krakowskiej prowincji franciszkanów i 330. rocznicy przybycia obrazu Matki Bożej do Kalwarii Pacławskiej.

Ponadto w dzień poświęcony Męce Pańskiej – w piątek – do Kalwarii przywieziono krzyż, który w ostatnich godzinach swojego życia miał przy sobie Jan Paweł II. Z tej racji dyrektor Domu Pielgrzyma o. Jan Grzywna przeprowadził nabożeństwo Drogi krzyżowej, zestawiając boleści Chrystusa z boleściami Ojca Świętego, których doświadczył podczas swojego pontyfikatu.