Danuta Szaflarska kończy 102 lata

Danuta Szaflarska (właściwie Zofia Danuta, ale swojego pierwszego imienia nigdy nie używała) urodziła się 6 lutego 1915 roku w Kosarzyskach. W połowie lat 30. przeniosła się do Warszawy, gdzie ukończyła w 1939 roku Państwowy Instytut Sztuk Teatralnych. Debiutowała w spektaklu Szczęśliwe dni. 

Do 1941 roku występowała w teatrze w Wilnie, a następnie w latach 1942-1945 w tetrach konspiracyjnych. Brała udział w powstaniu warszawskim, była łączniczką. W latach 1945-46 była aktorką Starego Teatru w Krakowie, następnie w latach 1946-49 Teatru Kameralnego Domu Żołnierza w Łodzi. Występowała w Teatrze Współczesnym w Warszawie i w Teatrze Narodowym. W latach 1966-85 występowała na deskach Teatru Dramatycznego. Od roku 2010 występuje w Teatrze Rozmaitości w Warszawie. Jest członkiem Polskiej Akademii Filmowej.

Jej pierwszym filmem, w dodatku muzycznym, były Zakazane piosenki (1945). Reżyserem był Leonard Buczkowski. Akcja filmu upamiętnia antyniemiecką i partyzancką twórczość muzyczną czasów II wojny światowej. Muzyk, Roman Tokarski, opowiada historię okupacji i swoje przeżycia młodemu żołnierzowi polskiemu, repatriantowi z Anglii. Roman wraz z siostrą Haliną (Danuta Szaflarska) i kolegami byli też członkami organizacji podziemnej. 

LekcjaHistorii Zakazane piosenki - Serce w plecaku

Nie była to jej jedyna rola u Buczkowskiego, zagrała także w komedii Skarb. Jest to historia perypetii młodego małżeństwa, które oczekuje na własne lokum w odbudowującej się Warszawie. Koczują w międzyczasie w prowizorycznym mieszkaniu, do którego trafiają kombinatorzy poszukujący ukrytego podczas okupacji skarbu. 

Grała u wielu cenionych reżyserów, takich jak:

Jan Rybkowski - Warszawska premiera - treścią tego historycznego filmu są zabiegi o wystawienie "Halki" Stanisława Moniuszki, pierwszej narodowej opery polskiej.

Kazimierz Kutz - Ludzie z pociągu - mamy jesień 1943 roku. Pasażerowie dwóch uszkodzonych wagonów czekają na małej stacyjce. Są wśród nich m.in. szmuglerzy, zakochana dziewczyna, która nadmiernie opiekuje się swoim chłopakiem - konspiratorem, chłopiec, którego matka straciła już na wojnie dwóch synów, wojenna wdowa przewożąca przybraną córkę o semickich rysach twarzy, szmalcownik. Jest także zawiadowca stacyjki i niemiecki policjant kolejowy, któremu ginie pistolet maszynowy. Żandarmi postanawiają rozstrzelać co piątego pasażera, wtedy chłopiec postanawia wziąć winę na siebie.

Stanisław Różewicz - Głos z tamtego świata - w latach pięćdziesiątych w Krakowie miał miejsce proces pseudo-lekarza, który wyłudzał pieniądze i kosztowności od pewnej wdowy w zamian za "seanse" z jej dawno zmarłym mężem. Oszust, wcielając się w rolę medium potrafił być na tyle wiarygodny, że proceder przynosił dość pokaźne gratyfikacje. Został jednak zdemaskowano. Ta historia posłużyła za kanwę scenariusza Głos z tamtego świata. Szaflarska zagrała telefonistkę, którą porzucił narzeczony.

Tadeusz Konwicki - Dolina Issy, Andrzej Wajda - Korczak, Dorota Kędzierzawska Pora umierać, Juliusz Machulski Ile waży koń trojański?, Władysław Pasikowski Pokłosie.

Zagrała także w serialach m.in. Pan Samochodzik i templariusze, Lalka, Siedlisko. Grała również w spektaklach telewizyjnych.

W 2012 roku można było ją zobaczyć w filmie dokumentalnym, poświęconym własnej biografii - Inny świat. 

Narodowy Instytut Audiowizualny Inny Świat | zwiastun

W 2007 została nagrodzona wyróżnieniem dla najlepszej aktorki podczas 32. Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni, za rolę w filmie Pora umierać. W 2008 roku otrzymała Złotą kaczkę dla najlepszej aktorki stulecia kina polskiego. W 2015 roku została odznaczona Krzyżem Wielkim Orderu Odrodzenia Polski w uznaniu "wybitnych zasług dla Rzeczypospolitej Polskiej, a w szczególności znamienitych osiągnięć w pracy artystycznej i znaczącego wkładu w rozwój polskiej kultury oraz za działalność na rzecz niepodległości i przemian demokratycznych w Polsce".

Z ciekawostek dubbingowała m.in. uwielbianego przez dzieci Zakochanego kundla.