Ręce bolą od modlitwy

Ruch Odnowy w Duchu Świętym narodził się w Kościele metodystycznym na początku XX w. Potem wspólnoty charyzmatyczne, doświadczające chrztu w Duchu Świętym, zaczęły się pojawiać w tradycyjnych Kościołach protestanckich. Katolicki Ruch Odnowy w Duchu Świętym rozpoczął się na uniwersytecie w Pittsburgu w 1967 r., gdzie podczas modlitwy w Kościele episkopalnym wylania darów Ducha Świętego doświadczył również katolicki student.

Do Polski doświadczenia Odnowy w Duchu Świętym dotarły w 1977 r. poprzez ks. Bronisława Dembowskiego, rektora kościoła św. Marcina w Warszawie, który po powrocie ze Stanów Zjednoczonych dał świadectwo podczas spotkania w warszawskim KIK. Słuchacze zaproponowali, by spotkać się na wspólnej modlitwie. Tak powstały pierwsze grupy Odnowy. Jeszcze w tym samym roku w Izabelinie zorganizowano pierwsze spotkanie osób, które doświadczyły łaski Odnowy. Byli to ludzie z różnych rejonów Polski: z Poznania, Warszawy, Katowic, Białegostoku. Dwa lata później nastąpiło spotkanie w Magdalence, podczas którego podjęto próbę koordynacji działań powstających grup Odnowy.

Ze względu na otwartość grup Odnowy trudno podać liczbę jej uczestników. Szacuje się, że regularnie w spotkaniach uczestniczy 40-60 tys. osób. Coroczne czuwania Odnowy na Jasnej Górze gromadzą ok. 200 tys. wiernych.