Podziemny szlak pielgrzymkowy

Szlak pielgrzymkowy rozpoczyna się w XVII-wiecznej kaplicy Św. Antoniego, następnie prowadzi przez kaplicę Św. Krzyża, która była fundacją wotywną za uratowanie w XIX wieku kopalni przed zalaniem wodą.

Dalej prowadzi do miejsca, które jest sercem kopalni - do podziemnego sanktuarium, jakim jest kaplica patronki solnych górników Świętej Kingi. W tym wykutym w soli w XIX wieku podziemnym kościele znajdują się relikwie św. Kingi oraz solny pomnik papieża Jana Pawła II.

Wędrując dalej podziemnym szlakiem, pielgrzymi będą mieli okazję zwiedzić wystawę prezentowaną w podziemnej ekspozycji Muzeum Żup Krakowskich - pt. "Sacrum w dziedzictwie solnym".

Szczególnym punktem podziemnych peregrynacji będzie możliwość udziału we mszy św. odprawianej 135 metrów pod ziemią w kaplicy Św. Jana.

Jak zaznaczył w środę prezes wielickiej kopalni Kajetan d'Obyrn, oferta pielgrzymkowa kopalni skierowana jest zarówno do polskich jak i zagranicznych grup pielgrzymkowych. Schodząc pod ziemię pielgrzymi zwiedzają solne oraz drewniane kaplice, poznają górniczy folklor i panujące w kopalni zwyczaje.

"Szlak pielgrzymkowy +Szczęść Boże+ to znakomita okazja do poznania religijnego oblicza wielickich podziemi" - ocenił d'Obyrn.

Przypomniał, że codzienna, poranna msza św. w podziemnych kaplicach była modlitwą górników o opiekę podczas trudnej i niebezpiecznej pracy. Dziś wykute w soli kaplice stanowią przede wszystkim atrakcję turystyczną.

"Dla wielickich górników w dalszym ciągu są to jednak najważniejsze miejsca w kopalni, w których kult świętych łączy się nierozerwalnie z szacunkiem do ich ciężkiej pracy" - dodał.

Wielicka kopalnia działa nieprzerwanie od połowy XIII wieku. W ciągu siedmiu stuleci górnicy wyrobili w niej 7,5 mln metrów sześciennych tzw. pustek poeksploatacyjnych. W tym czasie na dziewięciu poziomach sięgających do 327 metrów w głąb wydrążono 26 szybów i wybrano sól z 2040 komór. Pod Wieliczką powstał labirynt liczący prawie 300 km korytarzy.

Zorganizowany ruch turystyczny trwa w kopalni od końca XVIII wieku. Obecnie trasa turystyczna liczy 2,5 km długości i obejmuje ponad 20 komór. W 1978 roku kopalnia została wpisana na I Listę Światowego Dziedzictwa Kulturowego i Przyrodniczego UNESCO.