Benedykt XVI mianował 6 stycznia ks. Vahana Ohaniana administratorem apostolskim sede vacante „ad nutum Sanctae Sedis” dla Ormian katolickich Europy Wschodniej. Zastąpi on na tym stanowisku bp. Nechana Karakéhéyana, którego ustąpienie papież przyjął w tym samym dniu.
Ordynariat dla katolików ormiańskich w Europie Wschodniej istnieje od 13 lipca 1991, gdy Jan Paweł II zjednoczył w jednym organizmie trzy niezależne dotychczas jednostki terytorialne Gruzji, Rosji i Ukrainy. Na czele ordynariatu z siedzibą w Erywaniu stanął bp Nerses Der (Ter) Nersessian, należący do ormiańskiego zakonu mechitarzystów z Wenecji (1920-2006). Początkowo sprawował swój urząd jako administrator apostolski bez sakry biskupiej; arcybiskupem tytularnym mianował go papież 9 lipca 1992 i osobiście konsekrował go 17 listopada tegoż roku.
Jego następcą został bp Nechan Karakéhéyan (ur. 17 kwietnia 1932), przy czym dokument o jego nominacji i nadaniu mu godności arcybiskupa tytularnego nosi datę 2 kwietnia 2005 – była to ostatnia decyzja, podpisana przez umierającego Ojca Świętego. Obecnie obowiązki zarządcy ordynariatu obejmuje ks. V. Ohanian, również należący do zakonu mechitarzystów weneckich. Prawdopodobnie z czasem on także zostanie obdarzony godnością biskupa lub arcybiskupa.
Według danych ordynariatu na terenie tej bardzo rozległej jednostki kościelnej, obejmującej – jak wspomniano – trzy niepodległe państwa: Rosję, Ukrainę i Gruzję, mieszka ok. 550 tys. wiernych. Istnieje tam prawie 40 parafii, obsługiwanych przez 5 księży diecezjalnych i 6 zakonnych, jest również ok. 20 sióstr zakonnych.
Ormiański Kościół Katolicki istnieje od 1742, gdy Benedykt XIV mianował pierwszego katolickiego patriarchę ormiańskiego w osobie Abrahama Bedrosa (Piotra) Ardziwiana. Ale już wcześniej, co najmniej od końca XII wieku, podejmowano działania na rzecz zjednoczenia Ormian, a przynajmniej ich części, ze Stolicą Apostolską i uznania przez nich władzy papieża. Próby te nie przynosiły jednak trwałych skutków i dopiero w XVII wieku wśród Ormian polskich i na Bliskim Wschodzie zaczęły się pojawiać inicjatywy w tym kierunku, wychodzące od nich samych i to one doprowadziły do wspomnianej decyzji papieża w 1742.
Każdy kolejny katolicki patriarcha ormiański do swego imienia zakonnego, który nosił przed wyborem na to stanowisko, dodaje po wyborze imię Bedros (lub Petros, zależnie od kraju, w którym działa) z odpowiednim numerem, czyli Piotr, dla podkreślenia swej więzi z papieżem. Obecny zwierzchnik – patriarcha Nerses Tarmouni dodał imię Bedros XIX. 17 stycznia skończy on 70 lat, a swój urząd sprawuje od października 1999.
Ormiański Kościół Katolicki tworzy jeden patriarchat z siedzibą w miejscowości Bzommar pod Bejrutem, a w jego skład wchodzą 1 metropolia, 4 arcyeprachie (archidiecezje), 4 eparchie, 3 egzarchaty patriarsze i apostolskie i 3 ordynariaty. Ponadto w 5 krajach, w których nie ma biskupa tego obrządku, jedne z miejscowych biskupów łacińskich jest – na mocy nominacji papieskiej – ordynariuszem dla katolików ormiańskich. Taka sytuacja jest m.in. w Polsce, gdzie urząd taki pełni od 9 czerwca 2007 metropolita warszawski abp Kazimierz Nycz.
Jednak jego poglądy nie zawsze są zgodne z katolickim nauczaniem.
Sugerował, że obecna administracja może doprowadzić do wojny jądrowej.
Rusza również pilotażowy program przekazywania zasiłków na specjalną kartę płatniczą.
Tornistry trafią do uczniów jednej ze szkół prowadzonych przez misjonarki.