Hiszpania: Po co kapłan?

Kard. Cordes zwrócił uwagę, że najczęstszym sposobem patrzenia na kapłana jest pryzmat sprawowanej funkcji oraz użyteczności dla społeczeństwa. Tymczasem niezależnie od poświęcenia i skuteczności wykonywanej posługi misja prezbitera jest zakorzeniona w samym Jezusie Chrystusie – Najwyższym Kapłanie. Stąd podstawowym rysem duchowości księdza powinno być ukazywanie Chrystusa zarówno przez posługę, jak i styl życia. Rok Kapłański jest zatem okazją dla całego Kościoła, aby na nowo przemyśleć niezastąpioną rolę kapłana we wspólnocie wierzących. Niemiecki purpurat przedstawił też nowotestamentowe podstawy teologii sakramentu święceń oraz duchowości kapłańskiej opartej na spójności między posługą a życiem. Przewodniczący Papieskiej Rady Cor Unum przypomniał także słowa Jana Pawła II z jego pierwszego listu do kapłanów na Wielki Czwartek. Papież Polak pisał wówczas, że lekarstwem na kryzys własnego powołania i tożsamości może być pomyślenie sobie o tych, którzy nieraz całymi latami bezskutecznie wyczekują kapłańskiej posługi.

Dzisiaj mamy tendencje, aby w kapłanie szukać kogoś, kto musi coś „robić” – celebrować Eucharystię czy głosić Słowo Boże. Stąd łatwo ograniczamy kapłaństwo do jego funkcji, do tego, co robi, do jego użyteczności dla społeczeństwa. Tymczasem powinniśmy się jednak zapytać o to, skąd kapłaństwo czerpie swoją prawdziwą siłę. Istota kapłaństwa nie tkwi w jego misji ani funkcjach, ale jest zakorzeniona w Jezusie Chrystusie. Ten dar kapłan otrzymuje w chwili święceń. To sakrament daje kapłanowi moc i siłę, dzięki temu jest tym, kim jest bez względu na to, co robi – powiedział kard. Cordes.