Abp Ryś: Jednym z zagrożeń jest mylenie jedności z jednolitością

Arcybiskup Grzegorz Ryś odwołał się do nauczania papieży Jana Pawła II i Franciszka. Jak podkreślał, w refleksji nad nowymi wyzwaniami dla Europy trzeba postawić diagnozę, która jest odpowiedzią na pytanie, "Czy nowa Europa jest jeszcze nowa, czyli czy Stary Kontynent jest jeszcze młody?".

Przywołał słowa papieża Franciszka, który w adhortacji "Chrystus vivit" pisał, że młodość nie jest okresem życia, lecz stanem ducha. Jednocześnie Ojciec Święty w Parlamencie Europejskim mówił o Europie jako zmęczonej babci, która nie jest płodna i nie tętni życiem. – To nie była miła refleksja. Papież zakończył ją pytaniem wstrząsającym: "Cóż ci się stało, Europo?" – przypominał abp Ryś.

Hierarcha podkreślał, że "babciowatość" Europy budzi zdumienie i stoi w opozycji do tego, co papież sam opisał jako "bezprecedensową nowość" w historii, jaką było zjednoczenie kontynentu na popiołach i gruzach cywilizacji po II wojnie światowej. – Kreatywność, geniusz, zdolność do wyjścia poza własne ograniczenia to cechy, które należą do duszy Europy – przywoływał obserwacje Franciszka prelegent.

Według metropolity łódzkiego w tej diagnozie kryje się teza. Papież Franciszek uważa bowiem, że młodość Europy realizuje się we wspólnocie. – Aby ta wspólnota mogła zaistnieć, potrzebne jest przebaczenie. Ale dziś raczej budujemy ogrodzenia. Tam, gdzie obalono mur, dziś mówi się o tym, jak nie wpuścić do Europy „zagrożeń” naszych czasów, począwszy od kolejki ludzi uciekających przed wojną i biedą – streszczał papieskie słowa abp Ryś. Podkreślił, że solidarność oznacza zdolność otwarcia na innych.

Abp Ryś wymienił trzy postawy dowodzące według Franciszka młodości ducha. Pierwszą z nich jest zdolność integracji, przeciwna umasowieniu. – Jednolitość wyklucza jedność. Dziś mamy do czynienia z dramatycznym pomyleniem tych pojęć: jednolitości i jedności – wskazywał hierarcha.

Drugą postawą jest zdolność do dialogu jako pierwszej formy spotkania między ludźmi, a trzecią – zdolność rodzenia, która może zaistnieć, kiedy "przestajemy być obserwatorami cudzych zmagań".