Cuda, cuda ogłaszają

Ale jak tu się oprzeć? Jak tu się oderwać od lektury wydanej niedawno przez Znak książki Romana Zająca „Trzej królowie. Tajemnica mędrców ze Wschodu”, skoro tyle w niej cudów, cudownych, orientalnych opowieści, które spokojnie mogłyby się przecież znaleźć wśród tych z „Tysiąca i jednej nocy”.

Więc czytamy z żoną dalej. Dziennie po kawałku. Po rozdziale, dwóch, trzech… I nagle orientujemy się, że właściwie to mamy już Adwent, bo niepostrzeżenie wyruszyliśmy w drogę do Betlejem wraz z bohaterami tej publikacji, w której Kacper, Melchior i Baltazar przypominają momentami bardziej… Ali Babę, Aladyna i Sindbada.

Oczywiście wszystkiemu „winne są” źródła – te niezliczone, wczesnochrześcijańskie apokryfy, historie i ewangelie (ormiańskie, syryjskie, gruzińskie, arabskie), w których aż roi się od niebywale barwnych opowieści o tym kim Trzej Królowie byli, skąd przybyli i co też działo się z nimi później.

Istnieje np. legenda o św. Tomaszu, który po śmierci i zmartwychwstaniu Chrystusa, zawędrować miał aż do Indii i tam spotkać się z naszymi monarchami. A może tylko z jednym z nich? Wszak pozostali dwaj pochodzili z Chin i Arabii. A może jednak z Afryki i Ameryki Południowej (tak, tak – nie brak i takich koncepcji, w których jednym z przybyłych do Betlejem mędrców był król Inków zwany Sinchi Roca).

Skąd takie pomysły? Roman Zając tłumaczy to m.in. w ten sposób:

Bardzo często epizod o Magach określany jest mianem chrześcijańskiego midraszu. Midraszami nazywamy specyficzny rodzaj żydowskich komentarzy do tekstu biblijnego, które mają charakter krótkich, barwnych opowieści służących uwypukleniu teologicznego wymiaru danego fragmentu.

Królowie pochodzący z Azji, Afryki i Ameryki „teologicznie” symbolizują więc całą ludzkość. Wszystkie rasy i narody, bo Jezus przyszedł przecież do każdego z nas.

Piszę ten tekst będąc mniej więcej w połowie książki. Co będzie dalej? Zaglądam do spisu treści. Anioł na etacie Gwiazdy. Gra o tron. Herod contra Magowie. Rajskie pochodzenie darów. W konwencji fantasy… No no, czeka nas jeszcze niejeden zaskakujący zwrot akcji, a Kacper, Melchior i Baltazar pewnie nie raz przeistoczą się w swoistych, egzotycznych trzech muszkieterów, jak to miło miejsce chociażby w kostiumowo-przygodowym filmie „Gwiazda królów” z 2007 roku.

Więc może na koniec dzisiejszego felietonu coś spokojniejszego i mniej szalonego do posłuchania? Proponuję jednak utwór na temat: „Trzej Królowie” w wykonaniu TGD oraz Kuby Badacha i Piotra Cugowskiego:

TGD TGD feat. Kuba Badach, Piotr Cugowski - Trzej Królowie