Nie żyje Mieczysław Pieronek, brat bp. Tadeusza Pieronka

Mieczysław Pieronek był starszym bratem biskupa. Urodził się 3 kwietnia 1932 r. w Radziechowach, w domu Władysława i Pauliny z Wolnych. W 1938 r. rozpoczął naukę w szkole podstawowej. W 1940 r., przed wysiedleniem rodziny na Podlasie, wyjechał z bratem do brata mamy, księdza, do Kęt, gdzie pomagał w gospodarstwie i kontynuował naukę w warunkach domowych. W kwietniu 1945 r. wrócił do Radziechów.

Ojciec Mieczysława i Tadeusza był legionistą. Podczas okupacji rodzina Pieronków, w ramach niemieckiej akcji "Saybusch Aktion", została wysiedlona do Generalnej Guberni, w rejon Parczewa na Lubelszczyźnie. Po wojnie za swoją działalność Władysław Pieronek był szykanowany przez władze PRL. Pisał okolicznościowe wiersze, sztuki góralskie oraz wspomnienia i kroniki.

Po VI klasie szkoły podstawowej Mieczysław rozpoczął naukę w Gimnazjum i Liceum Ogólnokształcącym w Żywcu. Wstąpił do Związku Harcerstwa Polskiego. Działał w drużynie im. Stefana Batorego w Radziechowach do rozwiązania ZHP, w ostatnim okresie jako drużynowy. W 1949 r. dołączył do Związku Młodzieży Patriotycznej "Nowe Wyzwolenie", organizacji nielegalnej, skupiającej kolegów z harcerstwa.

W kwietniu 1950 r., jako uczeń X klasy reformowanej szkoły, został aresztowany przez Urząd Bezpieczeństwa, a po przeszło 4 miesiącach śledztwa skazany przez Wojskowy Sąd Rejonowy w Krakowie na 5 lat więzienia, pozbawienie praw publicznych i honorowych oraz przepadek mienia. Karę odbywał w więzieniach: Montelupich, we Wronkach, w Rawiczu i w Jaworznie. Został zwolniony na podstawie amnestii w 1953 roku.

Maturę zdał w 1954 r. w Technikum Mechaniczno-Elektrycznym w Bielsku. Skierowany na studia na Politechnice Warszawskiej zdał egzamin wstępny, ale "z braku miejsc" nie został przyjęty, mimo dyplomu upoważniającego do przyjęcia na studia bez egzaminu wstępnego. Podjął pracę w warsztatach szkolnych technikum w Bielsku.

Wezwanie do wojska jesienią - skuteczna reklamacja; ponowne wezwanie w lutym 1955 r., wcielenie do wojska i praca w kopalni węgla Mikulczyce w latach 1955-1957. W kwietniu 1957 r. rozpoczął studia na Politechnice Krakowskiej, na Wydziale Mechanicznym. W lipcu 1957 r. zawarł związek małżeński z Barbarą Sapetą. W 1963 r. obronił pracę magisterską. W Katedrze Statyki Budowli i Wytrzymałości Materiałów (później w Katedrze Dynamiki Budowli i Instytucie Mechaniki Budowli) organizował laboratorium badań statycznych i dynamicznych budowli.

Mieczysław Pieronek brał udział w konferencjach naukowych poświęconych badaniom budowli. Jest autorem i współautorem kilkudziesięciu publikacji w tej dziedzinie, a także współautorem polskiej normy wpływu drgań na budynki i na ludzi w budynkach.

W 1980 r. działał w Solidarności. Był wiceprzewodniczącym Komisji Zakładowej Politechniki, wszedł w skład komisji rewizyjnej Regionu Małopolska. W stanie wojennym reprezentował z wyboru pracowników technicznych w Senacie uczelni.

W 1990 r. został sekretarzem miasta Krakowa i pełnił tę funkcję do przejścia na emeryturę 1 września 1999 roku. W latach 1997-2003 był prezesem Polsko-Włoskiej Fundacji Promocji Zdrowia, która ze środków przekazanych przez rząd włoski podjęła budowę Szpitala św. Rafała w Krakowie. W latach 2001-2002 pełnił funkcję konsula honorowego Republiki Włoskiej w Krakowie. W latach 2010-2013 zasiadał w zarządzie Arcybractwa Miłosierdzia. Od 1996 r. był członkiem Rady Fundacji Sanktuarium Bożego Miłosierdzia. Od 1995 r. należał do Związku Więźniów Politycznych Okresu Stalinowskiego. W 2009 r. został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.

Zmarł 21 lutego w swoim domu w Raciborsku koło Wieliczki.