Episkopalianie chcą jedności

 Licząca ponad 100 osób wspólnota, złożona przeważnie z imigrantów afrykańskich i karaibskich, poważnie zaczęła myśleć o konwersji już w 2009 roku.

Wtedy właśnie rozpoczęto starania o włączenie do wspólnoty Kościoła rzymskokatolickiego w porozumieniu z archidiecezją waszyngtońską. W minioną niedzielę podczas nabożeństwa wniosek o przystąpieniu do Kościoła poparli niemal jednogłośnie sami parafianie.

Proboszcz parafii św. Łukasza, ks. Mark Lewis podkreślił w oświadczeniu na stronie internetowej, że konwersja pomoże „zmniejszyć i uleczyć ranę”, jaka powstała na skutek schizmy między Rzymem a anglikanami prawie 500 lat temu.

Decyzję o przystąpieniu do Kościoła katolickiego poparły wszystkie rodziny parafian za wyjątkiem jednej. Według przedstawicieli wspólnoty, brak jasnego autorytetu w Kościele anglikańskim od dłuższego czasu był dla nich poważną przeszkodą. Dlatego z radością powitały możliwość przewodnictwa papieża Benedykta XVI. „To wspaniałe uczucie. To tak jakby się naprawiało 500 lat historii” – mówi z entuzjazmem Patrick Delaney, wierny z Mitchellville.

Konwersja byłych anglikanów z Bladensburg odbyła się w wyjątkowo pokojowy sposób. Dotychczasowi zwierzchnicy parafii, przedstawiciele miejscowej episkopalnej diecezji, pozwolili byłym anglikanom zachować budynek świątyni i ewentualnie w przyszłości kupić go na własność.

Formalną podstawą przechodzenia anglikanów do Kościoła i tworzenia ordynariatów jest konstytucja apostolska Benedykt XVI „Anglicanorum coetibus” z 4 listopada 2009, regulująca też wiele innych zagadnień prawnych z tym związanych. Konstytucja dopuszcza m.in. powoływanie do życia takich jednostek terytorialnych w różnych krajach i regionach.

W latach 80. ubiegłego wieku do Kościoła katolickiego przystąpiły 3 wspólnoty episkopalne z Teksasu, korzystając z przywilejów, które nadał im w 1980 r. Jan Paweł II.