Może wpływ na decyzję miało coś, co się wydarzyło po ogłoszeniu? Nie osadządzajmy. Choć przyznam, że się cieszyłam.

Podobnie powinno to wyglądać, gdy księdza oskarża się o "nadużycia seksualne". Depcze się domniemanie niewinności i od razu "trąbi" się o tym, że jest podejrzany. Takie informacje należy podawać po ich potwierdzeniu się prawomocnym wyrokiem sądu.

Ale o nominacji wiedział już od przynajmniej listopada (bo najpierw nuncjusz bierze kandydata "na dywanik". Potem, po zgodzie, jest ogłoszenie nominacji). Mógł w ogóle się nie zgodzić. To tak, jakby konklawe wybrało papieża, on by się zgodził, a za parę dni ogłosiłby rezygnację. Trochę mimo wszystko niepoważne, jeśli od początku mie chciał (no, chyba że - jak ktoś wyżej napisał - coś w międzyczasie się wydarzyło).

Trzeba pamiętać, że "mianowanie" na biskupa to trzeci stopień święceń kapłańskich, więc i sakrament, nie urząd. Wydaje mi się, że trudno mówić o dezercji lub tchórzostwie, kiedy nie mówimy o podjęciu się jakiejś pracy czy przyjęciu stanowiska, a przyjęciu święceń. To w jakiś sposób dużo poważniejsza, dużo bardziej osobista sprawa.