Przeczytałam wystąpienie Biskupa Opolskiego.
Jestem porzuconą żoną po 20 latach małżeństwa. Mamy rozwód cywilny .Mój mąż nie wziął ślubu z kochanką ale żyje z nią od 4 lat jak małżonek.
Kiedy słucham z jaką troską księża odnoszą się do małżonków w związkach niesakramentalnych zaczynam żałować ,ze jestem "frajerką " pozostającą w wierności mojemu sakramentalnemu małżonkowi.O takich jak ja żaden biskup specjalnie się nie wypowiada nie nakazuje tworzyć duszpasterstwa porzuconych i trwających w wierności małżonkach. Dlaczego taka wielka uwaga przysługuje tamtym ? Tych porzuconych jest co najmniej tyle samo ? Owszem mamy dostęp do sakramentów ale nasze życie jest właśnie krzyżem. Pozostawieni bez możliwości realizacji swego powołania ,borykając się często z problemami wychowawczymi dzieci. O których dzieciach mówi Biskup Opolski ? Naszych ? Waszych ? Ich ? o których Teściach ? O Teściach mojego męża czyli moich rodzicach ,których po 20 latach olał ? czy o Rodzicach kochanki ? Jak przekazywać ma mój mąż przekazywać wiarę dzieciom kiedy podeptał większość przykazań i w tym trwa ? Co powie naszej córce kiedy będzie chciała "sprawdzać " się przed ślubem ? ,że to be ? a on tak żyje cały czas ? Co to za wiara skoro odeszli od małżonków i nie wierzyli w moc sakramentu małżeństwa ? Bóg jest miłosierny wierzę ,że Ci ludzie będą w niebie ale póki są tu niechby nie gorszyli innych obnosząc się w kościele i organizacjach przykościelnych ze swoimi związkami. Jak mam tłumaczyć ,e to jest złe ?
A może nie jest ? bo przecież już tylu tak robi ?

Opinia publiczna? A co to za autorytet, ważne jest czy aby jeden z tych biskupów nie naraził się Panu Bogu. Bo o Księdza Arcybiskupa, gorliwego obrońcy nienarodzonych to raczej jestem spokojny.

Dziękuję CI Bello za słowa świadczące,ze jeszcze są kobiety wierzące w sakrament który jest święty a święty tzn nie ręką człowieka uczyniony a Boga.Sakramenty Bóg ofiarował ludziom by stali się świętymi i przebywali w Jego obecności