Audiencja środowa: Bezwzględne pierwszeństwo Chrystusa

Po słowach papieża obecna w Auli Pawła VI grupa ukraińskich wiernych uniosła sześć dużych rozmiarów flag narodowych, śpiewała i wznosiła entuzjastyczne okrzyki: "Ukraina! Ukraina!" Wczorajsza audiencja ze względu na złą pogodę i 13-tysieczną rzeszę pielgrzymów odbyła się w dwóch miejscach: bazylice św. Piotra i Auli Pawła VI. Bezwzględne pierwszeństwo Chrystusa, o którym mówi św. Paweł w 1. rozdziale swego Listu do Kolosan (1,3.12-20), było przedmiotem katechezy Jana Pawła II podczas audiencji ogólnej 24 listopada w Watykanie. Odbyła się ona w dwóch miejscach: najpierw w Bazylice św. Piotra Ojciec Święty spotkał się z młodzieżą włoską, a następnie w Auli Pawła VI przemawiał do pozostałych pielgrzymów z Włoch i ze świata. Było to kolejne nauczanie papieskie z rozpoczętego przed rokiem cyklu o miejscu Nieszporów w Liturgii Godzin Kościoła. Po wygłoszeniu nauki i streszczeniu jej w kilku językach Jan Paweł II pozdrowił pątników z różnych krajów, odmówił z nimi Modlitwę Pańską i udzielił wszystkim błogosławieństwa apostolskiego. Publikujemy cały tekst katechezy papieskiej: 1. Usłyszeliśmy obecnie wielki hymn chrystologiczny, otwierający List do Kolosan. Wybija się w nim wyraźnie pełna chwały postać Chrystusa, będąca sercem liturgii i ośrodkiem całego życia kościelnego. Horyzont tego hymnu rozciąga się jednak natychmiast na stworzenie i odkupienie, włączając każdy byt ludzki i całą historię. W pieśni tej można odnaleźć tchnienie wiary i modlitwy pierwotnej wspólnoty chrześcijańskiej i Apostoł zebrał w nim ich głos i świadectwo, choć wycisnął też na hymnie własne piętno. 2. Po wstępie, zawierającym dziękczynienie Ojcu za odkupienie (por. ww.12-14), następują dwie zwrotki, które wyrażają tę Pieśń, a które Liturgia Nieszporów proponuje na nowo w każdym tygodniu. Pierwsza z nich sławi Chrystusa jako "pierworodnego wobec każdego stworzenia", to znaczy zrodzonego przed wszelkim bytem, potwierdzając w ten sposób Jego odwieczność, która przekracza przestrzeń i czas (por. ww. 15-18a). Jest On "obrazem", widzialną "ikoną" tego Boga, który pozostaje niewidzialny w swej tajemnicy. Doświadczył tego Mojżesz, który w swym gorącym pragnieniu rzucenia jednego spojrzenia na osobową rzeczywistość Boga usłyszał w odpowiedzi: "Nie będziesz mógł oglądać mojego oblicza, gdyż żaden człowiek nie może oglądać mojego oblicza i pozostać przy życiu" (Wj 33,20; por. też J 14, 8-9).