Zginęli w katastrofie prezydenckiego Tupolewa

• Współzałożyciel Fundacji Krąg Przyjaciół Dziecka (1991) Stowarzyszenia Parafiada (1992), Katolickiego Stowarzyszenia Sportowego RP (1993). Wiceprezes ds. organizacyjnych KSS RP w latach 1993-2002, prezes Stowarzyszenia Parafiada od 2002 roku.
• Członek Komisji Młodzieżowej w Federation International Catholique d’Education Physique et Sportive w latach 1994 – 2002 (Paryż), członek Rady przy Delegacie Konferencji Episkopatu Polski ds. Sportu (od roku 1997), członek Komisji Polonijnej przy Polskim Komitecie Olimpijskim (od roku 1998), członek Ogólnopolskiej Rady Ruchów Katolickich w Polsce (od roku 1995), członek Federacji Sportu dla Wszystkich (od roku 1999), członek Forum Społecznego m.st .Warszawy (2005-2008), członek Komisji Fair Play przy Polskim Komitecie Olimpijskim (od 2006 roku).
Wybrane odznaczenia i nagrody:
• "Złota Odznaka Honorowa" PZLA (1995),
• Wszystkie stopnie odznaki "Zasłużony Działacz Kultury Fizycznej" (1995, 1997, 1998),
• Okolicznościowy medal "IV Wieki Stołeczności Warszawy" (1996/97),
• Pierwsza Nagroda im. St. Walasiewiczówny (TVP Polonia 1996),
• Nagroda TYTAN 1997 w dziedzinie edukacji i sportu,
• "Medal Komisji Edukacji Narodowej" (1998),
• "Złoty Krzyż Zasługi" na wniosek Senatu RP za pomoc Polakom na Wschodzie i realizację programu pn. Międzynarodowa Parafiada Dzieci i Młodzieży (2004),
• Honorowy tytuł "Budowniczy Polskiego Sportu 2006" za opracowanie i realizację zintegrowanego programu edukacji i wychowania poprzez sport,
• Pijarska nagroda "Pietas et Litterae" (2008) za wytrwałe wcielanie w życie idei parafiadowej, za innowacyjną i prowadzoną na szeroką skalę realizację w Polsce i poza jej granicami założeń pedagogiki kalasantyńskiej,
• Krzyż Kawalerski Odrodzenia Polski (2008) z okazji 90 rocznicy odzyskania przez Polskę niepodległości i osiemdziesięciolecia Akademii Wychowania Fizycznego Józefa Piłsudskiego za zaangażowanie w rozwijanie polskiej kultury fizycznej, kultywowanie ciągle aktualnego ideału kalos kagathos - harmonii duszy i ciała, połączenia tężyzny fizycznej z przymiotami moralnymi, z duchem służby i z patriotycznym zaangażowaniem.

Ojciec Józef Joniec był przede wszystkim twórcą programu parafiadowego (1988), który współtworzą trzy elementy: sport, kultura i religia. Dzięki Niemu ruch parafiadowy stał się ważnym ogniwem procesu wychowania w naszym kraju, ale także rozwinął się w wielu krajach europejskich, szczególnie za naszą wschodnią granicą. Był twórcą i organizatorem corocznych Międzynarodowych Parafiad Dzieci i Młodzieży, w których każdego roku brało udział ponad 3 tysiące dzieci i młodzieży, nauczycieli, wychowawców, duszpasterzy, rodziców i wolontariuszy.
Ojciec Józef Joniec był duszpasterzem skromnym i niezwykle pracowitym, który w każdym dniu swojego życia realizował charyzmat Zakonu, służąc dzieciom i młodzieży i zabiegając o ich harmonijny rozwój w wymiarze cielesnym, kulturowym i duchowym.
W ramach programu wychowawczego Parafiady realizo¬wany był z wielkim rozmachem projekt upamiętniający pol¬skich oficerów zamordowanych w Katyniu. Program „Katyń... ocalić od zapomnienia” miał uświadomić młodym Polakom ogrom tej tragedii i bohaterstwo polskich żołnierzy. Jednym z elementów programu było sadzenie dębów upamiętniają¬cych zamordowanych oficerów. Na zaproszenie patronują¬cego programowi Prezydenta RP prof. Lecha Kaczyńskiego leciał samolotem na uroczystość upamiętnienia ofiar zbrodni katyńskiej.
Odszedł do Pana duszpasterz wielkich cnót, wspaniałego serca i wyjątkowej mądrości. Kościół, Zakon Pijarów, polski sport, a przede wszystkim dzieci i młodzież, ponieśli wyjątkową stratę. Utraciliśmy osobę wyjątkową, żarliwego kapłana, wielkiego społecznika i naszego przyjaciela.

Ks. infułat Roman Indrzejczyk

Kapelan prezydenta RP i rektor kaplic prezydenckich, miał 79 lat. Święcenia kapłańskie przyjął w grudniu 1956 r. Pracował w duszpasterstwie w Drwalewie, Grodzisku Mazowieckim, w warszawskich kościołach św. Aleksandra, Nawiedzenia NMP. Przez 20 lat był kapelanem Szpitala Psychiatrycznego w Tworkach i proboszczem tamtejszej parafii św. Edwarda, a przez następnych 18 lat, do przejścia na emeryturę w czerwcu 2004 r. - był proboszczem parafii Dzieciątka Jezus na warszawskim Żoliborzu.

Kapelanem prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego został 22 grudnia 2005. "Ten wybór to wielki dla mnie zaszczyt, ale także wielki obowiązek" – mówił wtedy ks. Indrzejczyk.

Ks. Indrzejczyk dwukrotnie był krajowym duszpasterzem służby zdrowia: w latach 1961-1976, a następnie w latach 1989-1994. W latach 1987-1989 był duszpasterzem służby zdrowia w Warszawie.

Od czerwca 1986 r. w parafii Dzieciątka Jezus na warszawskim Żoliborzu zorganizował tzw. Parafialne Studium Religijno-Społeczne, w ramach którego prowadzono wykłady historyczne oraz wieczory poetycko - muzyczne. W l. 1981-89 kolportował pisma podziemne oraz książki wielu wydawnictw podziemnych i emigracyjnych. Jego działalność była surowo kontrolowana przez władze bezpieczeństwa, niejednokrotnie był przesłuchiwany i napominany.

Ks. Indrzejczyk udzielał się także aktywnie w ruchu ekumenicznym i dialogu międzyreligijnym. W jego kościele Dzieciątka Jezus wielokrotnie odbywały się nabożeństwa ekumeniczne, a także spotkania z okazji żydowskiego święta Simchat Tora (Radość Tory), w których uczestniczyli też goście z zagranicy.

Ks. infułat Zdzisław Król

Kapłan archidiecezji warszawskiej, kapelan Warszawskiej Rodziny Katyńskiej 1987-2007, członek Rady Pamięci Walk i Męczeństwa, jeden z najbliższych współpracowników Prymasa Józefa Glempa, miał 75 lat.

Święcenia kapłańskie przyjął w 1958 roku. Studiował na KUL, gdzie uzyskał doktorat z prawa kanonicznego. Od 1967 r. pracownik Kurii Metropolitalnej warszawskiej. W latach 1979–1992 pełnił funkcję kanclerza kurii, również z tego tytułu uczestniczył w komitecie organizacyjnym pielgrzymek Jana Pawła IIdo Polski. Od 1992 r. wikariusz biskupi, sekretarz Rady Kapłańskiej. Był członkiem Rady Biskupiej Archidiecezji Warszawskiej, przewodniczącym Wydziału Charytatywnego Kurii Metropolitalnej i Kolegium Konsulatorów. proboszcz parafii Wszystkich Świętych w Warszawie. Postulator procesu beatyfikacyjnego sługi Bożego ks. Jerzego Popiełuszki,
 

Ks. ppłk Jan Osiński

Wicekanclerz Kurii Polowej Wojska Polskiego i sekretarz biskupa polowego święcenia kapłańskie przyjął w maju 2001 roku. Był naczelnym kapelanem Straży Ochrony Kolei i kapelanem Komendy Głównej Straży Ochrony Kolei w Warszawie oraz kapelanem 1. Bazy Lotniczej w Warszawie. W 2008 uzyskał na UKSW licencjat kanoniczny w zakresie prawa kanonicznego. Wcześniej specjalizował się w filozofii prawa. Miał 35 lat.

Janina Natusiewicz Mirer

Urodzona 1 stycznia 1940 roku w Brześciu nad Bugiem, zginęła 10 kwietnia 2010 roku o godz. 8.56 w katastrofie samolotu prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego pod Smoleńskiej.

Jako kilkumiesięczne dziecko z Matką wywieziona na "nieludzką ziemię"', którą opuściła za armią Andersa i wyruszyła na tułaczy szlak: przez Bliski Wschód, dotarła do krainy Masajów na pograniczu Kenii i Tanganiki, skąd przez Genuę w 1947 roku wróciła do Polski gdzie zamieszkała z odnalezionym ojcem, Janem w Jaworze.

Maturę zdała w Liceum Sióstr Urszulanek we Wrocławiu w 1958 r.
Dyplom z archeologii na wydziale historii sztuki uzyskała na Uniwersytecie Wrocławskim.
W drugiej połowie lat 60. XXw. rozpoczęła pracę w Przedsiębiorstwie Państwowym Pracownie Konserwacji Zabytków w Pracowni Dokumentacji Naukowo-Historycznej. Każdą pracę wykonywała z ogromnym zaangażowaniem i pasją. Jej największym dokonaniem jest opracowanie pełnej dokumentacji historycznej płótna Panoramy Racławickiej. Wykazała się również wielkim zaangażowaniem w zabezpieczenie resztek ocalałych z pożaru kościoła św. Elżbiety Węgierskiej we Wrocławiu 9 czerwca 1976 r.

Od roku 1980 współpracowała z opozycją demokratyczną, Wielką Solidarnością, a w stanie wojennym z Solidarnością Walczącą.

Propagatorka beatyfikacji księdza Jerzego Popiełuszki,
propagatorka kultu Miłosierdzia Bożego.
Współtwórczyni Fundacji Sztuki Sakralnej imienia Anny Walentynowicz i Szymona Mirera.
Współorganizatorka Seminariów "W trosce o Dom Ojczysty". Współpracowniczka Związku Legionistów z siedzibą na Oleandrach w Krakowie.
Wieloletnia, najbliższa współtowarzyszka Anny Walentynowicz i jej współpracownica.

Podróż do Katynia była ukoronowaniem ich wspólnych działań zmierzających do godnego upamiętnienia ofiar mordu katyńskiego oraz wszystkich tych, którzy zginęli na nieludzkiej ziemi.