Anioł Pański z Papieżem: Różne barwy męczeństwa

Poniej publikujemy pełny tekst papieskiego wystąpienia. Drodzy bracia i siostry! Dziś przed południem, tu na Placu św. Piotra, beatyfikowanych zostało 498 męczenników, zamordowanych w Hiszpanii w latach trzydziestych ubiegłego stulecia. Dziękuję kardynałowi José Saraivie Martinsowi, prefektowi Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych, który przewodniczył tej ceremonii i kieruję serdeczne pozdrowienie do pielgrzymów przybyłych w związku z tą radosną okazją. Jednoczesne wpisanie w poczet błogosławionych tak wielkiej liczby męczenników dowodzi, że najwyższe świadectwo krwi nie jest wyjątkiem zastrzeżonym dla niektórych jednostek, ale realistyczną możliwością dla całego ludu chrześcijańskiego. Mamy tu bowiem do czynienia z mężczyznami kobietami, różniącymi się wiekiem, powołaniem i pochodzeniem społecznym, którzy przypłacili życiem swoją wierność Chrystusowi i Jego Kościołowi. Doskonale pasują do nich słowa św. Pawła, które słyszymy w liturgii dzisiejszej niedzieli: "Albowiem krew moja - pisze Apostoł do Tymoteusza - już ma tam być wylana na ofiarę chwila mojej rozłąki nadeszła. W dobrych zawodach wystąpiłem, bieg ukończyłem, wiarę ustrzegłem" (2 Tm 4, 6-7). Paweł, uwięziony w Rzymie, widzi zbliżającą się śmierć i kreśli bilans pełen wdzięczności i nadziei. Jest pogodzony z Bogiem i z sobą samym, mając świadomość, że poświęcił całe życie nie oszczędzając się na służbie Ewangelii. Miesiąc październik, w szczególny sposób poświęcony pracy misyjnej, zamyka się więc tym świetlanym świadectwem męczenników hiszpańskich, którzy dołączają do męczenników Albertiny Berkenbrock, Emmanuela Gómeza Gonzálesa i Adilio Daroncha oraz Franza Jägerstättera, ogłoszonych w ubiegłych dniach błogosławionymi w Brazylii i w Austrii. Ich przykład świadczy o tym, że chrzest zobowiązuje chrześcijan do odważnego udziału w szerzeniu Królestwa Bożego, aż po - jeśli to konieczne - ofiarę z własnego życia. Nie wszyscy, oczywiście, wezwani są do krwawego męczeństwa. Istnieje jednak męczeństwo "bezkrwawe", które jest nie mniej znamienne, jak męczeństwo Celiny Chludzińskiej Borzęckiej, żony, matki rodziny, wdowy i zakonnicy, beatyfikowanej wczoraj w Rzymie: jest milczące i heroiczne świadectwo wielu chrześcijan, którzy żyją Ewangelią bez kompromisów, wykonując swoje obowiązki i wielkodusznie oddając się posłudze ubogim. To męczeństwo zwyczajnego życia jest jakże ważne w zeświecczonym społeczeństwie naszych czasów. To pokojowa batalia miłości, jaką każdy chrześcijanin, podobnie jak Paweł, musi niestrudzenie toczy; wyścig służący szerzeniu Ewangelii, w którym bierzemy udział aż do śmierci. Niechaj pomoże nam i towarzyszy w tym naszym codziennym świadectwie Maryja Panna, Królowa Męczenników i Gwiazda Ewangelizacji. Po polsku Papież powiedział: „Pozdrawiam serdecznie Polaków, a szczególnie obecnych tu uczestników wczorajszej beatyfikacji Matki Celiny Borzęckiej, założycielki sióstr zmartwychwstanek. Bóg prowadził ją do świętości przez różne koleje życia, które streszczają słowa: żona, matka, wdowa, siostra zakonna. Swoim przykładem uczy nas, że każde powołanie służy uświęceniu i apostolstwu. Niech jej fascynacja Chrystusem zmartwychwstałym umacnia naszą nadzieję. Cieszę się z wami i serdecznie błogosławię”. Po południu pielgrzymi przybyli do Rzymu na beatyfikację Matki Celiny Borzęckiej uczestniczyli w Mszy dziękczynnej. Eucharystię w Bazylice Matki Boskiej Większej sprawował kard. Edmund Casimir Szoka.