Nabożeństwo na "Cmentarzu Nieistniejących Cmentarzy"

Przedstawiciele różnych wyznań zapalą świeczki i modlić się będą przy symbolicznym "Cmentarzu Nieistniejących Cmentarzy" 24 maja w Gdańsku. Tego dnia będzie miało miejsce odsłonięcie pomnika, który powstał by upamiętnić wszystkie zniszczone w mieście groby. Uroczystość zbiegła się z I Światowym Zjazdem Gdańszczan.

Pomnik "Cmentarz Nieistniejących Cmentarzy" powstał w 2002 roku w Gdańsku jako forma hołdu i zadośćuczynienia. Symbolizuje wszystkie nieistniejące już groby, zniszczone przez burzliwe dzieje i zawieruchy wojenne. Po wojnie w Gdańsku zostało zlikwidowanych 27 takich miejsc pochówku. Monument powstał na terenie pocmentarnym przy kościele Bożego Ciała przy ul. 3-go Maja.
- Poprzewracane płyty, rozbite grobowce, walające się kawałki tablic, z których czasem można jeszcze było odczytać nazwiska i daty: tyle po nich pozostało - powiedział KAI Jacek Krenza, architekt i współautor pomnika. - "Cmentarz Nieistniejących Cmentarzy" jest ponadczasowym znakiem trwania i szacunku dzisiejszego pokolenia dla tych, którzy w przeszłości tworzyli społeczeństwo tego miasta. Jest znakiem jedności wobec śmierci wszystkich zmarłych, w duchu ekumenizmu - niezależnie od przynależności wyznaniowej bądź narodowości.

Uroczyste odsłonięcie pomnika, z udziałem przedstawicieli różnych religii, nastąpi 24 maja 2002 roku, o godz. 17. - Planowane jest nabożeństwo ekumeniczne - powiedział KAI ks. Krzysztof Niedałtowski, duszpasterz środowisk twórczych. - Każdy z przedstawicieli różnych wyznań poprowadzi krótką modlitwę i zapali świeczkę na symbolicznym grobie.

Pomysł na powstanie pomnika zrodził się w grudniu 1997 roku. Podczas konkursu wyłoniono najlepszy projekt, którego autorami są architekci: Hanna Klemantowska i Jacek Krenza. Forma pomnika-cmentarza nawiązuje symbolicznie do planu świątyni. Układ drzew sugeruje nawę główną oraz nawy boczne.
Kamienne kolumny w kształcie pni symbolizują pęknięte, umierające drzewa, które dzięki światłu przywrócone są do życia. Granitowa płyta, spoczywająca na szczątkach nagrobków różnych wyznań, tworzy ołtarz ofiarny, a zarazem katafalk. Umieszczona na cokole inskrypcja pochodzi z wiersza Maszy Kaleko, której tomy poetyckie znalazły się wśród książek spalonych na stosie w maju 1933 roku z rozkazu Hitlera.