Nowe twarze separatystów

W Pampelunie zebrało się ok. 300 delegatów z hiszpańskiego i francuskiego Kraju Basków.

"Więcej symboliki, mniej debaty politycznej" - tak o kongresie pisze dziennik "El Pais" i dodaje, że większość dokumentów została przyjęta jednomyślnie.

"Naszym celem jest pełna wolność" - mówił jeden z liderów partii, były członek baskijskiego ugrupowania niepodległościowego Batasuna, 39-letni Hasier Arraiz Barbadillo.

"Hiszpania i Francja wciąż odmawiają Euskal Herria (Krajowi Basków) prawa do samostanowienia" - napisał w liście jeden z byłych szefów Batasuny Arnaldo Otegi, który w sobotę został wybrany na sekretarza generalnego Sortu. Otegi od 2009 r. odbywa karę sześciu lat pozbawienia wolności za próbę odbudowania zdelegalizowanej Batasuny.

Na główne stanowiska powołano także innych znanych byłych członków Batasuny. Partia ta w 2003 roku została zdelegalizowana w Hiszpanii ze względu na powiązania z baskijską organizacją zbrojną ETA. W styczniu 2013 r. Batasuna ogłosiła swe rozwiązanie we Francji i zamiar poszukiwania innej formy działania.

W 2011 roku hiszpański Sąd Najwyższy zakazał działalności Sortu, uznając, że jest ona sukcesorką Batasuny. Jednak rok później Trybunał Konstytucyjny zalegalizował partię, uznając, że zdystansowała się ona od ETA.

Podczas gdy radykalna baskijska lewica umacnia swoją pozycję na hiszpańskiej scenie politycznej, ETA (Euskadi Ta Askatasuna - Kraj Basków i Wolność) staje się coraz słabsza. W październiku 2011 r. oficjalnie wyrzekła się stosowania przemocy. Wciąż odmawia jednak całkowitego i bezwarunkowego rozbrojenia i rozwiązania, czego domagają się rządy Francji i Hiszpanii. ETA systematycznie apeluje do rządów tych krajów o dialog oraz uwolnienie około 700 jej członków osadzonych w więzieniach na terenie obu państw.

Powstała w 1959 r. ETA od roku 2001 jest na liście organizacji terrorystycznych Unii Europejskiej i USA. Separatyści domagają się utworzenia niepodległego państwa baskijskiego w rejonie północnej Hiszpanii i południowo-zachodniej Francji.

ETA jest odpowiedzialna za śmierć 829 policjantów, wojskowych i funkcjonariuszy administracji państwowej, głównie w latach 1959-1975.