Aleksy II na ziemi rodzinnej

26 bm. zwierzchnik RKP sprawował nabożeństwo w tallińskiej katedrze pw. św. Aleksandra Newskiego, po czym odprawił panichidę (nabożeństwo żałobne) za swoich rodziców, pochowanych na cmentarzu, przylegającym do świątyni. Od czasu, gdy w czerwcu 1990 stanął na czele RKP, patriarcha Aleksy wybierał się do Estonii kilkakrotnie, za każdym razem jednak podróż tę odkładano, przede wszystkim ze względu na nie uregulowaną przez wiele lat sprawę statusu prawnego EKP PM i jego praw majątkowych. W kraju tym istnieją bowiem, od odzyskania przezeń niepodległości w 1991 r., dwa niezależne od siebie, a nawet wrogo do siebie nastawione jurysdykcje prawosławne: wspomniany EKP PM, skupiający większość miejscowych prawosławnych, głównie Rosjan i pochodzenia rosyjskiego oraz podlegający Patriarchatowi Konstantynopolskiemu Estoński Apostolski Kościół Prawosławny Synodu Sztokholmskiego. Na jego czele stoi metropolita Stefan. Przez wiele lat władze estońskie odmawiały uznania EKP PM, uważając, że prawdziwie prawomocnym jest Kościół "apostolski", który istniał w tym kraju jeszcze przed II wojną światową - w lutym 1996 doszło nawet na tym tle do zawieszenia łączności modlitewnej między Moskwą a Konstantynopolem. Ale gdy w ub.r. władze w Tallinie zatwierdziły Kościół "moskiewski", sytuacja się poprawiła i obecnie zwierzchnik RKP uznał, że będzie mógł odwiedzić swe strony ojczyste. W ostatnim czasie na przeszkodzie jego przyjazdowi stanęła też ciężka choroba układu krążenia, na którą od wielu miesięcy uskarża się Aleksy II. Z tego powodu musiał on odwołać szereg innych wcześniej planowanych podróży i działań. Obecną wizytę w Estonii składa on w kilka dni po powrocie z leczenia w Szwajcarii. Aleksy II (Aleksiej Ridigier) urodził się 23 lutego 1929 w Tallinie w rodzinie zruszczonego kapłana prawosławnego pochodzenia niemieckiego. W 1950 przyjął święcenia diakonatu a w 3 lata później - prezbiteratu (kapłańskie), po czym pracował w parafiach stołecznych. W 1961 został mnichem, co utorowało mu drogę do sakry biskupiej, którą przyjął 3 września tegoż roku. Został biskupem tallińskim i estońskim i tymczasowym administratorem eparchii ryskiej. W 1964 otrzymał godność arcybiskupa, a w 1968 - metropolity. Oprócz kierowania swoją eparchią pełnił szereg ważnych stanowisk w RKP, m.in. od 1964 był stałym członkiem Świętego Synodu tego Kościoła. W 1974 r., wraz z kilkoma innymi hierarchami, potępił na łamach prasy sowieckiej Aleksandra Sołżenicyna za jego książkę "Archipelag Gułag" i całą jego "postawę antyradziecką". W 1986 został metropolitą leningradzkim i nowogrodzkim, z zachowaniem jeszcze przez pewien czas kierowania eparchią tallińską. 7 czerwca 1990 Sobór Ziemski RKP wybrał go na patriarchę moskiewskiego i Wszech Rusi, 15. w dziejach tego Kościoła. Dowiedz się więcej o prawosławiu