I Ogólnopolski Kongres Muzyki Liturgicznej

STOWARZYSZENIE POLSKICH MUZYKÓW KOŚCIELNYCH Korzenie Stowarzyszenia Polskich Muzyków Kościelnych sięgają 1946 r., kiedy to grupa księży-muzyków (Antoni Chlondowski, Henryk Nowacki i Wendelin Świerczek) założyła zrzeszenie Księży Muzyków. Gremium to uzyskało aprobatę ówczesnego Prymasa Polski kard. Augusta Hlonda. Zrzeszenie przetrwało tylko trzy lata, gdyż w 1949 r. władze państwowe zlikwidowały wszystkie stowarzyszenia katolickie. Konferencja Episkopatu Polski, chcąc ożywić działalność naukową i artystyczną środowisk kapłańskich zaczęła powoływać sekcje odpowiadające poszczególnym dyscyplinom naukowym. Członkami tych sekcji byli głównie profesorowie seminariów duchownych w Polsce. Powstała też Sekcja Muzyki Kościelnej, której przewodniczącym został ks. prof. Karol Mrowiec. Następcą ks. Mrowca wybrano ks. Ireneusza Pawlaka (Gdańsk-Oliwa 1990). Coroczne zebrania sekcji trwały do momentu, kiedy to Konferencja Episkopatu Polski zniosła wszelkie komisje, w tym także Komisję Nauki Katolickiej, w ramach której działały dotąd sekcje. Jednocześnie uległy też likwidacji poszczególne komisje Episkopatu Polski, w tym również Podkomisja ds. Muzyki Kościelnej. W związku z tym powstała myśl, by powołać odrębne stowarzyszenie, które zajmowałoby się muzyką kościelną. Muzycy kościelni na spotkaniu w Konstancinie-Jeziornej (1999) powołali do istnienia Stowarzyszenie Polskich Muzyków Kościelnych z tymczasowym zarządem, który miał działać aż do chwili sądowej rejestracji Stowarzyszenia. W międzyczasie trwały prace nad statutem, którego ostateczną wersję przyjęto na spotkaniu w Trzebnicy (2000). Starania o rejestrację zostały uwieńczone powodzeniem w 2001 r. Dzięki życzliwości ordynariusza diecezji opolskiej ks. abpa A. Nossola Sąd Rejonowy w Opolu wydał decyzję o rejestracji Stowarzyszenia Polskich Muzyków Kościelnych dnia 29 czerwca 2001 r. Odtąd też Stowarzyszenie otrzymało osobowość prawną i stałą siedzibę w Opolu. Na mocy statutu Stowarzyszenie jest dobrowolnym, samorządnym, trwałym zrzeszeniem mającym na celu troskę o dobro i piękno muzyki sakralnej. Ponadto ma zajmować się badaniem, kultywowaniem i upowszechnianiem muzyki sakralnej, a nadto rozwijać i promować wszelkie inicjatywy, postawy i działania sprzyjające podnoszeniu ogólnego poziomu kultury muzycznej. Wreszcie zadaniem Stowarzyszenia jest działanie na rzecz środowiska członkowskiego, jego integracji i potrzeb. Członkami zwyczajnym Stowarzyszenia mogą być praktykujący katolicy związani z uprawianiem muzyki sakralnej, posiadający wyższe wykształcenie muzyczne lub muzykologiczne. Obecnie Stowarzyszenie liczy niespełna 100 członków reprezentujących niemal wszystkie ośrodki akademickie kształcące muzyków kościelnych i muzykologów. Wiele osób pracuje przy kościołach, pełniąc funkcje dyrygentów chórów lub organistów. Gros członków stanowią profesorowie muzyki w seminariach duchownych. Stowarzyszenie przyciąga także ludzi świeckich zainteresowanych muzyką kościelną. Niespełna trzyletnia działalność Stowarzyszenia zaowocowała organizacją międzynarodowego sympozjum (wspólnie z Consociatio Internationalis Musicae Sacrae), na temat: „Historia i współczesność muzyki liturgicznej w Polsce. 100 lat od wydania Motu proprio Piusa X”, które odbyło się w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim w dniach 11-14 września 2003 r. I Kongres Muzyki Liturgicznej stanowi dalszy krok w działalności Stowarzyszenia na polu ogólnopolskim. W ten sposób Stowarzyszenie Polskich Muzyków Kościelnych wpisuje się w dzieje muzyki liturgicznej w Polsce. Istnieje też uzasadniona nadzieja, że w dalszych latach istnienia niejednokrotnie zaznaczy się jako zrzeszenie nie tylko reagujące na wszelkie nadużycia, ale nade wszystko jako gremium kształtujące świadomość muzyków kościelnych i ukazujące wzorce do naśladowania.