Luteranie wyczekują

Luter był przekonany, że Bogu można się podobać, tylko czyniąc pokutę. Wiara bowiem opiera się nie na dążeniu do własnej doskonałości, lecz na uznaniu wielkości własnej winy. Uznanie swej grzeszności umożliwia człowiekowi nawrócenie i uświęcenie. "Grzesz mocno, ale wierz jeszcze mocniej" - radził Luter w jednym z listów. Zdaniem ks. Jaskóły, duchowość reformatora była biblijna i chrystocentryczna, zaś począwszy od niego wiara nabrała wymiaru wolnościowego i osobisto-duchowego. "Według Lutra prawdziwą teologią jest teologia krzyża" - zauważył prof. Tadeusz Zieliński z Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej. Teologia ta dostrzega Boga objawionego w Ukrzyżowanym, Boga, który wybrał najbardziej dramatyczny ludzki los. Obraz ten jest tak szokujący, że można go przyjąć tylko przez wiarę. Krzyż jest jakby maską zasłaniającą twarz Najwyższego, bo człowiek może oglądać, jak Mojżesz, tylko "plecy Boga" - tłumaczył referent. Teologia krzyża, która jest "głównym wątkiem i zasadą ogółu teologii Lutra", pokazuje także, że żyć po chrześcijańsku znaczy żyć pod krzyżem. Prowadzi ona do personalizmu i relacyjności: mamy nie spekulować o Bogu, lecz skupić się na Nim jako na żywej osobie, być z Nim dla Niego, a nie dla ocalenia samego siebie. Nie możemy bowiem być zbawieni przez wiedzę o Bogu, może zaś nas zbawić więź z Nim, w której odchodzimy od wpatrzenia w samych siebie i przyjmujemy postawę uniżenia. Teologia Lutra jest więc teologią egzystencjalną, która zarazem domaga się uznania granic ludzkiego poznania. "Tajemnica nie jest końcem teologii, ale jest jej uskrzydleniem" - podkreślił prof. Zieliński i dodał, że luterska teologia krzyża nie pozwala zamknąć Boga w żadnym systemie metafizycznym. Ks. dr Marcin Hintz z ChAT przedstawił wspólne teksty Kościoła Ewangelickiego Niemiec i Konferencji Biskupów Niemieckich jako wyraz ekumenicznej troski Kościołów o świat. Sympozjum zorganizował Kościół Ewangelicko-Augsburski wraz z ewangelicką katedrą teologii systematycznej i kołem teologów ewangelickich ChAT. Uczestniczyli w nim m.in. biskupi Piotr Libera i Tadeusz Pikus, którzy brali czynny udział w dyskusji nad referatami, a także abp Jeremiasz - prezes Polskiej Rady Ekumenicznej, bp Janusz Jagucki i bp Jan Szarek - obecny i były zwierzchnik Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego oraz zwierzchnicy Kościołów: Ewangelicko-Reformowanego - bp Marek Izdebski i Ewangelicko-Metodystycznego - bp Edward Puślecki.