Dwadzieścia lat temu abp Henryk Gulbinowicz i abp Andrzej Maria Deskur otrzymali z rąk Jana Pawła II birety kardynalskie.
Potem w latach 1951-1955 studiował na Wydziale Teologii Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, gdzie uzyskał najpierw licencjat (1953) a następnie doktorat z zakresu teologii moralnej (1955). Jego zainteresowania naukowe koncentrowały się wówczas wokół problematyki niewolnictwa, własności i pracy w pismach św. Ambrożego. Po studiach prowadził duszpasterstwo akademickie w Białymstoku. W 1959 roku podjął wykłady z teologii moralnej i etyki w Wyższym Seminarium Duchownym "Hosianum" w Olsztynie. Tam też pełnił kolejno funkcje: prefekta alumnów (1960-62), wicerektora (1962-68), rektora (1968-70). 12 stycznia 1970 roku papież Paweł VI podniósł go do godności biskupa tytularnego Acci na Korsyce i powierzył stanowisko administratora apostolskiego archidiecezji w Białymstoku. Święcenia biskupie przyjął 8 lutego 1970 roku w ówczesnej prokatedrze białostockiej z rąk kard. Stefana Wyszyńskiego. Jego dewizą stały się słowa "Patientia et caritas", czyli "Cierpliwość i miłość". Pięć lat później - 15 grudnia 1975 roku - papież Paweł VI mianował go arcybiskupem metropolitą wrocławskim, a 10 lat później - 25 maja 1985 roku - Jan Paweł II kreował go kardynałem (kościół tytularny w Rzymie - Immacolata Concezione di Maria a Grottarossa). Od tego czasu aż do ukończenia 80. roku życia był członkiem watykańskich kongregacji Kościołów Wschodnich, Duchowieństwa i Ewangelizacji Narodów. 3 kwietnia 2004 roku Jan Paweł II przyjął jego rezygnację z obowiązków arcybiskupa wrocławskiego, złożoną w związku z osiągnięciem wieku emerytalnego. Jako emeryt kard. Gulbinowicz zamieszkał w Henrykowie.
Cyklon doprowadził też do bardzo dużych zniszczeń na wyspie Majotta.
„Wierzę w Boga. Uważam, że to, co się dzieje, nie jest przypadkowe. Bóg ma dla wszystkich plan”.
W kościołach ustawiane są choinki, ale nie ma szopek czy żłóbka.