Armenia: 3. tura rozmów Kościoła katolickiego z Kościołami niechalcedońskimi

Obradowała ona w dniach 26-30 stycznia na swym trzecim posiedzeniu w Eczmiadzynie w Armenii na zaproszenie głowy Ormiańskiego Kościoła Apostolskiego katolikosa Garegina II. Na czele 14-osobowych delegacji obu stron stali: kard. Walter Kasper, przewodniczący Papieskiej Rady Popierania Jedności Chrześcijan i metropolita Amba Bishoy z Kościoła koptyjskiego. W każdym z omawianych tematów przedstawiono dwa referaty: jeden wyjaśniający stanowisko katolickie i drugi, przedstawiający punkt widzenia Kościołów wschodnich. Komisja istnieje od 2003 r. i dotychczas odbyła dwa spotkania: w Kairze w 2004 i w Rzymie w ub.r. Pojęcie starożytnych Kościołów Wschodu obejmuje wschodnie Kościoły chrześcijańskie, które już w starożytności zerwały łączność z resztą chrześcijaństwa zarówno na Wschodzie (Bizancjum), jak i na Zachodzie (Rzym) w związku z odrzuceniem przez nie uchwał Soboru w Chalcedonie w 451 r. Wśród innych postanowień potępiono na nim monofizytyzm, czyli pogląd o jednej tylko naturze w Jezusie (boskiej), stąd też wzięło się drugie, często używane określenie tych Kościołów: monofizyckie. Dziś unika się tej nazwy, gdyż w toku kontaktów i rozmów międzywyznaniowych, zwłaszcza w ostatnich dziesięcioleciach, wyjaśniono wiele spornych zagadnień, m.in. to, że wierzą one również w dwie natury Pana Jezusa. Ponieważ jednak w ciągu wieków pojawiły się także inne różnice teologiczne, liturgiczne i inne i wiernych tych Kościołów nie można uważać za prawosławnych, przyjęło się dziś określać ich mianem Kościołów niechalcedońskich lub przedchalcedońskich. Są to następujące Kościoły: koptyjski i bliskie mu etiopski i erytrejski, ormiański, syryjsko-malabarski i syryjsko-malankarski, a także Asyryjski Kościół Wschodu, dawniej nazywany nestoriańskim (gdyż nie przyjął uchwał wcześniejszego od chalcedońskiego, soboru efeskiego) . Z wyjątkiem tego ostatniego wszystkie one mają swych przedstawicieli we wspomnianej Komisji. Niezależnie od tego dialogu wielostronnego Kościół katolicki prowadził lub prowadzi rozmowy dwustronne z Kościołami: koptyjskim i syryjsko-malankarskim oraz z Asyryjskim.