Min. Seweryński o abp. Wielgusie

Znam abp Wielgusa z długich lat współpracy - 1990-1996 - w Konferencji Rektorów Uniwersytetów Polskich, której przez pewien czas był wiceprzewodniczącym. Znam go przede wszystkim jako gorliwego, wielkiej wiary kapłana, a także jak niezmiernie zaradnego zarządcę Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, którym kierował długo, gdyż 9 lat. W trudnych czasach przełomu po 1989 r., gdy trzeba było uporządkować trudne sprawy majątkowe uczelni, nie tylko znakomicie rozwiązywał zawikłane problemy, ale też ją rozbudował. Jako ordynariusz płocki wprowadzał różne cenne inicjatywy w swojej diecezji. Będąc wyczulony na potrzeby środowisk naukowych, szczególnie troszczył się też o Płockie Towarzystwo Naukowe. Przede wszystkim znam go i pamiętam jako szlachetnego człowieka i wybitnego uczonego. Jest wielkim uczonym, znawcą filozofii średniowiecza. To on przybliżył mi poprzez swoje prace, które chętnie czytam, wartości, które średniowiecze wniosło do kultury europejskiej i całego dziedzictwa światowego. Ta epoka nie była ciemna, jak wmawiano nam w epoce komunizmu, tylko przekazała nam nieprzemijające wartości, które są ważne do dziś. Pasjonowaliśmy się wspólnie zwłaszcza kwestią uniwersytetów, które powstały w średniowieczu i przetrwały do dziś jako jedno z najcenniejszych osiągnięć tamtych czasów. Abp Wielgus ma też wielki talent oratorski. Słuchałem jego homilii jeszcze gdy był rektorem KUL, a później gdy przez pewien czas opiekował się Krajową Radą Katolików Świeckich. Mówił zawsze w sposób piękny i przejrzysty, zawsze była to głęboko przemyślana refleksja.