Embriony z misją

Helena i Fredrik Richardssonowie z Trollhättan mają dwóch synów, z których starszy, jedenastoletni Mathias, odziedziczył po matce rzadką chorobę przemiany materii. Chłopcu brakuje enzymu, który rozkłada zawarte w pokarmie kwasy tłuszczowe. Mathias jest od roku sparaliżowany, utracił wzrok, słuch i zdolność mowy. Grozi mu śmierć, nie ma najmniejszych szans na wyleczenie. Jego młodszemu bratu, czteroletniemu Feliksowi, można by pomóc, gdyby zaatakowała go ta sama choroba. Jeśli jego matka urodzi kolejne dziecko bez odziedziczonej po niej wady przemiany materii, to może stać się ono dawcą komórek macierzystych dla Feliksa. Stało się to możliwe dzięki przyjęciu w ubiegłym roku kontrowersyjnej z etycznego punktu widzenia ustawy, która dopuszcza genetyczne przetestowanie zapłodnionych in vitro komórek jajowych przed umieszczeniem ich w macicy matki. Polega to na sprawdzeniu, czy powstałe w ten sposób dziecko będzie mogło zostać dawcą komórek macierzystych dla chorego rodzeństwa. Wybiera się zatem nie embriony, które mają największe szanse na przeżycie, tylko te, którymbrak skłonności do dziedziczenia choroby rodzeństwa. Wybrane komórki muszą mieć jednocześnie specjalny kod genetyczny, odpowiedni dla cierpiącego na nieuleczalną chorobę brata czy siostry. Po urodzeniu dziecka z krwi pępowinowej pobiera się komórki macierzyste, zamraża je, a następnie przeszczepia choremu dziecku. Na prowadzenie badań DNA i przeszczepianie komórek macierzystych potrzebne jest zezwolenie szwedzkiego Głównego Zarządu Zdrowia i Opieki Społecznej. - Decyzja dotycząca tych trzech rodzin nie była trudna, bo mieliśmy dobrze umotywowane wnioski rodziców - podkreśla w rozmowie z Rzeczpospolitą przedstawiciel tej instytucji Elin Siljehag. - Dzieci nie miały żadnych szans na wyleczenie w inny sposób niż przez transplantację komórek rodzeństwa. Wszystkie te przypadki dotyczą chorób nieuleczalnych i dziedzicznych.