Abp Wielgus męczennikiem?

"Komisja stwierdziła, że istnieją liczne, istotne dokumenty potwierdzające gotowość świadomej i tajnej współpracy ks. Stanisława Wielgusa z organami bezpieczeństwa PRL. Z dokumentów wynika również, że została ona podjęta. Współpraca z SB była zakazana przez Episkopat. W dokumentacji IPN zachowały się opinie funkcjonariuszy wywiadu PRL odnoszące się do materiałów SB, które pośrednio wskazują, że działalność ks. Stanisława Wielgusa w środowisku lubelskim mogła wyrządzić szkody różnym osobom z kręgu Kościoła". 5. Dokument podpisany i odczytany przez abpa Wielgusa jest przykładem odwagi i pokory. W jego odezwie czytamy m.in.: "Powodowany pragnieniem odbycia ważnych dla mojej specjalności naukowej studiów, wszedłem w te uwikłania bez należytej roztropności, odwagi oraz zdecydowania do ich zerwania. Wyznaję dziś przed Wami ten popełniony przeze mnie przed laty błąd, tak jak wyznałem go już wcześniej Ojcu Świętemu. (...) dziś z całym przekonaniem stwierdzam, że nie donosiłem na nikogo ani nikogo nie starałem się skrzywdzić. Samym faktem tego uwikłania skrzywdziłem jednak Kościół. Skrzywdziłem go ponownie, kiedy w ostatnich dniach w obliczu rozgorączkowanej kampanii medialnej zaprzeczyłem faktom tej współpracy. Wystawiło to na szwank wiarygodność wypowiedzi ludzi Kościoła, w tym również solidaryzujących się ze mną Księży Biskupów". Jeśli rzeczywiście taki tekst podsunięto (kto?) do podpisania i odczytania Arcybiskupowi, a on go podpisał i odczytał, to w Kościele działają jakieś straszne siły. Bo kto niby miał dokonać owego gwałtu na osobie nowego metropolity? IPN w osobie Jana Żaryna? (Nasz Dziennik pisze, że dyrektor Biura Edukacji przybył do nowego metropolity pod pretekstem przeprowadzenia wywiadu i przekonywał go, że "w materiałach dotyczących jego osoby nie ma obciążających materiałów" – w materiałach nie ma materiałów, cóż za styl). "Rzeczpospolita" z Ewą Czaczkowską? Jeżeli ludzie z "innych kręgów", to chyba tylko kościelnych... 6. ND utrzymuje, że Papież dawno o wszystkim wiedział. Tego nie potrafię sprawdzić, w każdym razie Kongregacja ds. Biskupów, która przygotowuje dokumentację kandydatów, nie wiedziała. Mniejsza o to, jeśli rzeczywiście "już następnego dnia po odwołaniu ingresu, 8 stycznia br., [Benedykt XVI] ponownie wskazał kandydaturę ks. abp. Stanisława Wielgusa na urząd metropolity warszawskiego". Pytanie tylko, komu wskazał? Przecież do niego należy nie wskazywanie, ale nominowanie biskupów. Nie wiem, jakie dokumenty kryją sejfy Naszego Dziennika. To, co zostało do tej pory powiedziane, maluje tak ponury i przerażający obraz Kościoła, jakim zwykli nas raczyć XIX-wieczni antyklerykałowie. Teza, "że mieliśmy do czynienia ze zorganizowanym działaniem, za którym kryły się określone cele polityczne", że "o czyny, których nigdy nie popełnił, nowy metropolita warszawski został oskarżony przez grupę osób, które postanowiły nie dopuścić do objęcia przez niego urzędu", nasuwa pytanie "dlaczego?". Czyżby ten cały kościelny spisek został zorganizowany dlatego, że abp Stanisław Wielgus współpracował z Radiem Maryja? W konkluzji artykułu ks. Boniecki pisze: To, że między bezpardonowym niszczeniem człowieka a wyniesieniem go na stolicę metropolitalną istnieje przestrzeń miłosierdzia i szacunku do człowieka, autorowi Naszego Dziennika do głowy nie przychodzi. Ani to, że – jak napisał Benedykt XVI – sytuacja, która zaistniała, nie pozwalała arcybiskupowi Wielgusowi rozpocząć posługi biskupiej z niezbędnym jej autorytetem. Po prostu nie pozwalała – tak napisał Benedykt XVI, papież.