Zachęty nigdy dość - wywiad z bp. Wiktorem Skworcem

RW: Możemy to zilustrować liczbami: 128 księży zostało przez Księdza Biskupa wysłanych poza teren diecezji, na misje pojechało 40 z nich. Reszta, jak rozumiem, pracuje wśród Polonii bądź w innych Kościołach lokalnych. Czy księży trzeba mocno zachęcać do takiej posługi? Bp W. Skworc: Bp W. Skworc: Myślę, że tej zachęty nigdy nie dość. Warto zachęcać, ukazywać potrzeby. Tutaj jednak nie tylko bazujemy na zachęcie biskupa czy słowach Papieża, ale także na pewnej tradycji, która wytworzyła się w diecezji. Ta tradycja jest bardzo ważna. Młodzi księża widzą, iż poprzednie pokolenia także podejmowały posługę w innych Kościołach. Księża, którzy pracowali za granicą, powracają i są traktowani jak pozostali kapłani w diecezji. Przecież, jeśli ktoś pracuje dla Kościoła, niezależnie od tego, czy w Afryce, w Ameryce Południowej, to kiedy wraca do macierzystej diecezji, ma te same prawa. Bywa więc tak, że misjonarze po powrocie zostają proboszczami, otrzymują równorzędne placówki. Nie są traktowani ani gorzej, ani lepiej. Ponadto diecezja tarnowska ze swej strony w szczególny sposób dba o misjonarzy. Nie jest tak, że są tylko posyłani i zapomina się o nich, ale wspiera się ich zarówno modlitewnie, jak i materialnie. RW: Na takich powrotach zyskuje także wasz Kościół diecezjalny. Ludzie będący gdziekolwiek indziej nie tylko nieśli tam Chrystusa, ale też sami zostali ubogaceni. Bp W. Skworc: Bp W. Skworc: Niewątpliwie jest to ubogacenie diecezji. Księża ci włączają się później w animację misyjną. Mamy misjonarzy, którzy są proboszczami, którzy koordynują dzieło misyjne w diecezji. Mój wikariusz biskupi ds. misyjnych to misjonarz, który nie tylko mówi o misjach, ale także daje świadectwo własnego zaangażowania i pracy misyjnej. Dlatego klimat misyjny w diecezji jest także zasługą tych księży, którzy pracowali na misjach i potem z nich powrócili. Rozm. ks. J. Polak SJ