Polacy zapełnili puste irlandzkie kościoły? To mit

Katarzyna Wiśniewska: Jak jest z religijnością Polaków w Irlandii? Czy można powiedzieć, że do kościoła chodzi większość emigrantów? O. Marcin Lisak: Oczywiście, że nie. To najwyżej 10 proc. Wszelkie dane są płynne, ale nie sądzę, żeby liczba Polaków na mszach w Irlandii była tak samo wysoka jak w Polsce. Owszem, kościoły na większości polskich mszy są pełne, ale to przecież mała część polskiej społeczności w Dublinie. - Wiele mówi się o tym, że Polacy zapełnili puste kościoły w Irlandii. - To mit. Irlandzkie parafie nie ożyły z tego powodu, że przyjechali tu do pracy ludzie z Polski. Tym bardziej że Polacy nie mają styczności z irlandzkimi katolikami. Przychodzą na polskie msze, więc nawet nie mijają się z Irlandczykami w drzwiach. Gdy zbliżają się święta, Polacy stają się bardziej widoczni. Irlandczycy są zaskoczeni, gdy np. widzą Polaków święcących pokarmy na Wielkanoc. Przed Bożym Narodzeniem pojawiały się kiedyś wzmianki w lokalnej prasie, że młodzi ludzie ustawiają się w kolejkach do konfesjonałów. Ale temat trochę się wyczerpał. Irlandczyków słabo interesuje to, że Polacy gromadzą się na polskich mszach. - Dlaczego Polacy, nawet jeśli byli praktykującymi katolikami w kraju, wyjeżdżając za granicę, przestają chodzić do Kościoła? - W nowych warunkach Polacy często rozpoznają, czego właściwie im potrzeba w kwestii wiary, jaka jest ich pobożność. Jest grupa ludzi wierzących, którzy są w stanie włożyć wysiłek w to, żeby zatroszczyć się o swoje życie duchowe: chodzą na msze, szukają wspólnot. Są też ludzie, którzy nie czując presji rodziny, po prostu przestają chodzić do kościoła, bo czują się zwolnieni z tego obowiązku. A także tacy, którzy ze zmianą sposobu życia w ogóle porzucają przywiązanie do instytucji Kościoła. - Pewnie niektórym praca utrudnia czy wręcz uniemożliwia regularne chodzenie do kościoła. - To prawda, ponieważ wielu Polaków pracuje w sektorze hotelarsko-restauracyjnym czy w handlu. A wtedy nie jest łatwo regularnie chodzić do kościoła. Ponadto na irlandzkich mszach Polacy często czują się źle ze względu na mało atrakcyjną oprawę. To ich od Kościoła także odciąga. Mało też działa przy irlandzkich parafiach wspólnot. Dlatego Polacy wolą polskie kościoły. Tyle że w Dublinie trudno nieraz dojechać z jednego końca miasta w drugi. - Czy polskich księży w krajach, gdzie są duże skupiska emigrantów, nie jest ciągle zbyt mało? - Myślę, że nie jest ich za mało, jeśli chodzi o zapewnienie podstawowych potrzeb duszpasterskich: msza, spowiedź czy chrzest. Ale to usługi skierowane do ludzi, którzy do kościoła przychodzą sami z siebie. Brakuje księży, którzy mieliby nowe propozycje dla emigrantów. - Na przykład jakie? - Polscy duchowni mogliby być bardziej obecni w mediach, a także organizować więcej imprez kulturalnych czy intelektualnych. I to nie tylko dla wierzących. Np. wycieczki, poznawanie kultury irlandzkiej. My, dominikanie, staramy się to robić, ale w jeszcze większym stopniu robią to jezuici. Przy głównym duszpasterstwie polskim w Dublinie działa polska szkoła i powstaje półprofesjonalny ośrodek pomocy społecznej. Polacy będą tam mogli dowiedzieć się np., jak radzić sobie w sytuacji nadużyć w pracy. To ważne pole działalności dla Kościoła polskiego w Irlandii. - Słyszałam, że wielu Polaków zagląda do kościołów np. po to, żeby znaleźć ogłoszenia o pracy czy mieszkaniach do wynajęcia. - Tak, chociaż trudno powiedzieć, którzy przychodzą tylko po to, a którzy jedynie przy okazji. W kościele Dominikanów jest taka tablica z ogłoszeniami. To bardzo przydatne, ponieważ w Irlandii brakuje form komunikacji między Polakami, nie ma konsolidacji społecznej polskiej emigracji. Są ogłoszenia w polskich gazetach, ale właściwie tylko kościoły są w dużych miastach ośrodkami gromadzącymi Polaków.