Audiencja ogólna: Wiara to nie mity

„Serdecznie witam Polaków. Św. Paweł uczy, że nasza wiara nie rodzi się z mitu, ani z idei, ale z osobistego spotkania ze Zmartwychwstałym. Apostoł doświadczył go pod Damaszkiem. My przeżywamy je dzięki Bożemu Słowu i sakramentom świętym w życiu Kościoła. Życzę, aby to doświadczenie bliskiej obecności Pana było zawsze żywe w waszych sercach. Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!” - powiedział Benedykt XVI po polsku podczas środowej audiencji. Historyczności duchowego doświadczenia św. Pawła i jego kontaktom z apostołami Benedykt XVI poświęcił swoje przemówienie podczas środowej audiencji ogólnej. Katechezę streszczono także dla licznie przybyłych Polaków: „Św. Paweł, choć żył w czasach Jezusa, nigdy się z Nim nie spotkał. Dlatego też po oświeceniu, jakiego doznał pod Damaszkiem, odczuwał potrzebę skonsultowania się z pierwszymi uczniami Mistrza. W Liście do Galatów Paweł opowiada o swoich spotkaniach z Piotrem, Jakubem i Janem, i innymi apostołami. U Piotra pozostał piętnaście dni i zapoznał się z jego świadectwem. Za jego najistotniejszą treść Paweł uważa słowa Jezusa wypowiedziane podczas Ostatniej Wieczerzy – ustanowienie Eucharystii, Jego śmierć i złożenie do grobu, zmartwychwstanie trzeciego dnia oraz objawienia Zmartwychwstałego Piotrowi i Dwunastu. Spotkania z apostołami doprowadziły Pawła do wniosku, że nie jest godzien równać się z tymi, którzy mieli możność żyć obok Jezusa i uczestniczyć w Jego dziele. Równocześnie jednak zdaje sobie sprawę, że dzięki łasce Bożej został wprowadzony w krąg pierwszych świadków zmartwychwstania. Ujmuje to w słowach: «Tak więc czy to ja, czy inni, tak nauczamy i tak wyście uwierzyli» (1 Kor 15, 11)”. Wśród pielgrzymów przybyłych na Plac św. Piotra znaleźli się też studenci z międzynarodowego ośrodka w miejscowości Rondine we włoskiej Toskanii. „Rondine Cittadella della Pace” („bastion pokoju Rondine”) gromadzi młodych z regionów objętych konfliktami, a studiujących na uczelniach Arezzo, Sieny i Florencji. Tym razem do Rzymu przybyła grupa przedstawicieli narodów Kaukazu: Gruzinów, Abchazów, Osetyjczyków, Czeczenów i Inguszy. Benedykt XVI życzył im, aby to spotkanie przyczyniło się do „ugruntowania sprawiedliwej kultury pokojowej egzystencji między narodami oraz do krzewienia zgody i pojednania”. Oto polski tekst nauczania Ojca Świętego: Drodzy bracia i siostry, chciałbym dziś mówić o związkach między św. Pawłem a Apostołami, którzy wcześniej niż on poszli za Jezusem. Stosunki te odznaczały się zawsze głębokim szacunkiem i tą szczerością, która wynikała u Pawła z obrony prawdy Ewangelii. Chociaż w praktyce był on współczesny Jezusowi z Nazaretu, nigdy nie miał okazji spotkać się z Nim podczas Jego publicznej działalności. Dlatego, po oświeceniu na drodze do Damaszku, odczuwał potrzebę skonsultowania się z pierwszymi uczniami Mistrza, których On sam wybrał, by nieśli Ewangelię aż po krańce świata. W Liście do Galatów Paweł składa ważną relację o kontaktach, jakie utrzymywał z niektórymi spośród Dwunastu: przede wszystkim z Piotrem, który wybrany został na Kefasa, słowo aramejskie oznaczające skałę, na której wznosił się Kościół (por. Ga 1,18), z Jakubem, „bratem Pańskim” (por. Ga 1,19) i z Janem (por. Ga 2,9): Paweł nie waha się uznać ich za „filary” Kościoła. Szczególnie znaczące jest spotkanie z Kefasem (Piotrem), do którego doszło w Jerozolimie: Paweł zatrzymał się u niego piętnaście dni, aby „zapoznać się z nim” (por. Ga 1,19), to znaczy, aby dowiedzieć się o ziemskim życiu Zmartwychwstałego, który „porwał” go na drodze do Damaszku i zmieniał w sposób radykalny jego życie: z prześladowcy Kościoła Bożego stał się ewangelizatorem tej wiary w ukrzyżowanego Mesjasza i Syna Bożego, którą w przeszłości starał się zniszczyć (por. Ga 1, 23).