W najbliższą niedzielę pierwsza w tym roku kanonizacja

Będzie to pierwsza kanonizacja w tym roku, a piąta od początku obecnego pontyfikatu Liczba osób wyniesionych w ten sposób na ołtarze przez obecnego papieża dojdzie do 18. Przedstawiamy krótkie życiorysy tych postaci: Maria Bernarda Bütler (Verena B.; 28 V 1848-19 V 1924), Szwajcarka, działała w Ekwadorze i Kolumbii, założycielka Zgromadzenia Franciszkanek Misjonarek od Maryi Wspomożycielki. Urodziła się w wiosce Auw w Szwajcarii jako czwarte z ośmiorga dzieci w skromnej i pobożnej rodzinie rolniczej. Na chrzcie otrzymała imię Verena. Od najmłodszych lat odznaczała się pobożnością, pracowitością i pogodnym usposobieniem. Od 14. roku życia pracowała na roli, pomagając rodzicom. Przez kilka lat próbowała wstąpić do zakonu, ale z różnych powodów nie zdołała urzeczywistnić tego zamiaru. Wreszcie, mając 19 lat trafiła do klasztoru klarysek kapucynek w Altstätten, przyjmując imię Marii Bernardy od Świętego Serca Maryi. Była później mistrzynią nowicjatu i do 1886 przełożoną klasztoru. Spotkała wówczas bp. Petera (Pedro) Schumachera – Niemca, biskupa Portoviejo w Ekwadorze, który zachęcił ją do przyjazdu do swej misyjnej diecezji, odczuwającej brak duchowieństwa i zakonnic. Władze kościelne początkowo sprzeciwiały się wyjazdowi sióstr za ocean, ostatecznie jednak udało się uzyskać zezwolenie i w czerwcu 1888 s. Maria Bernarda z sześcioma towarzyszkami udała się statkiem do Ekwadoru. Po ponad miesięcznej podróży zaczęły zakładać na miejscu nowe domy swego zgromadzenia, w których – łącząc klauzurę i ubóstwo – służyły dzieciom, chorym i wszystkim potrzebującym. Początkowo domy w Ekwadorze podlegały klasztorowi w Altstätten, ale zarówno duża odległość, jak i spory, do jakich doszło po pewnym czasie, sprawiły, że placówki w Ameryce Łacińskiej się usamodzielniły i s. Maria Bernarda założyła nowe zgromadzenie Franciszkanek Misjonarek od Maryi Wspomożycielki. Pierwszy okres jego istnienia pełen był trudności, także materialnych: bieda, niewiele sióstr, ogrom zadań, ale także nieporozumień z władzami kościelnymi. Doszły do tego w 1895 prześladowania religijne w Ekwadorze, tak iż szwajcarska zakonnica musiała ze swymi najbliższymi współpracownicami opuścić ten kraj i przenieść się do Kolumbii, gdzie znalazła nowy dom w diecezji Cartagena. Tam też ogromnie rozwinęła posługę swego zgromadzenia i tam, w Cartagenie, zmarła w opinii świętości. Dziś założona przez nią wspólnota zakonna liczy ok. 700 sióstr, pracujących przede wszystkim w parafiach, szpitalach i przytułkach, z ludnością tubylczą i uchodźcami, w Austrii, Szwajcarii, Ekwadorze, Peru, Wenezueli, na Kubie, w Boliwii i Brazylii. Błogosławioną ogłosił ją 29 października 1995 Jan Paweł II. Kajetan Errico (19 X 1791-29 X 1860) – Włoch, kapłan, założyciel Zgromadzenia Misjonarzy Najświętszych Serc i Maryi. Gorliwy propagator sakramentu pokuty i pojednania, rekolekcjonista, przyjaciół młodzieży i ubogich.